ένα από αυτά,
που με κρατάνε...
όρθια...
να αντέξω!!!
τα χέρια που αγγίζονται...
στήριγμα...
τα δυο παιδιά...
στα πεύκα...
του μεγάλου λόφου
στο κέντρο της πόλης
(πριν η "χούντα"
κάνει πλακοστρώσσεις
και ορθομαρμαρώσεις)
____
25.02.1967 -με τα καλλιγραφικά γράμματα της μαμάς...
4 σχόλια:
Κι αν λείπει η γραφή, έμεινε ο δεσμός...
Μεγάλο πράγμα....Ειδικά όταν πρέπει να το αποδώσεις σε καποιον....
ναταλία, καλή μου! από τη μαμά κρατάω μόνο την καλλιγραφία αλλά από τον μικρό μου αδερφό (που έγινε γομάρι 1,90 και γω ξέμεινα στο 1,60) κρατάω αυτό το κράτημα , στο ασταθές βάδισμα του ήμουνα εγώ δίπλα του, και τώρα του στέκομαι στα πολύ δύσκολα του!!! γιατί του πρέπει! και έτσι είναι με τις αθώες σχέσεις των παιδιών! σκέψου τις μικρές σου!!! πως θα λειτουργήσουν στο μέλλον; φλκ :))))
Αγγίγματα χεριών, αγγίγματα ψυχών! Για μικρούς και μεγάλους!
για όλους- για όλους!!!!
Δημοσίευση σχολίου