Υπάρχουν οι πολύ δικοί μας, οι πολύ κοντινοί μας άνθρωποι... Που έχουμε ανάγκη και την επιδοκιμασία τους, αν όχι το στήριγμα τους να προχωρήσουμε πιό πέρα...
Ίσως σε έχουν τοποθετήσει λίγο ψηλότερα και περιμένουν από σένα κάποια περισσότερα απ' όσα μπορείς να δώσεις..
Υπάρχουν όμως.. κινούνται δίπλα σου.. και επηρεάζουν τη σκέψη σου, το συναίσθημα σου...
Και μια λεξούλα, ένα μικρό νεύμα να σε ρίχνει στα τάρταρα... πάλι στο χάος, από αυτό που προσπαθείς να ξεμπερδέψεις...
Μια ματιά που έφτανε για να καταλάβεις την απόλυτη αποδοκιμασία : τι βλακείες είναι αυτές που κάνεις... τι ανοησίες γράφεις... και τα βάζεις και στο διαδίκτυο...
Και κει που λες, άντε, αυτή η ιστορία με το μπλογκ... παρότι το 'χες σκεφτεί αλλιώς αρχικά... σου βγαίνει σε αυτοανάλυση - και βλέπεις να χαράζεται με περισσότερη διαύγεια η πορεία σου... ξαφνικά καταβαραθρώνεσαι...
"τι βλακείες κάνεις... "
ίσως αδερφέ μου περίμενες παραπάνω...
αλλά να ... αυτή είμαι τώρα...
έτσι έχω "καταντήσει" - (περί κατάντειας πρόκειται αυτό που περιφέρω σαν "εγώ")
αλλά άπλωσε μου το χέρι...
μη μου ρίχνεις και συ άλλη μια κλωτσιά...
μη μου ρίχνεις και συ άλλη μια κλωτσιά...
5 σχόλια:
Μην το βάζεις κάτω. Κάνε το κέφι σου και μην ακούς κανένα, αν αυτά που γράφεις δίνουν μια διέξοδο στα συναισθήματά σου.
Εγώ σου απλώνω το χέρι και σου κάνω νεύμα να συνεχίσεις. Γράφεις πολύ ωραία.
Μην το πάρεις για κοπλιμέντο!
καλησπέρα rick! ευχαριστώ αλλά να! που κάποιες φορές δε μπορώ να διαχειριστώ σωστά το γκρινιάρικο στοιχείο του χαραχτήρα μου αλλά εκτονώνω το συναίσθημα όπως σωστα είπες!
ναι κι εδώ είναι ο τόπος για να το εκτονώσεις!
Τις τελευταίες τρείς μέρες που είμαι κάπως, γράφω, γράφω, γράφω, χαζομάρες, δοκιμές, εγώ να βρω την άκρη, αυτό έχει σημασία για τη πραγματική ζωή που είναι έξω από το μπλογκ.
έχουμε ανάγκη ο ένας τον άλλον...έστω κι από δω..έστω και με λόγια γραπτά...να ξερες μόνο πόσες φορές μου δωσε κάποιος κι εσύ χαρά λύση εκεί που δεν εύρισκα...
ναι το χρησιμοποιώ,σήμερα ίσως λίγο καταχρηστικά..
κι έχω κάθε δικαίωμα γι αυτό...κι εσύ το ίδιο
αλκιμήδη γράφω και εκτονώνομαι, και πέρνω κουράγιο και τα ξεμπλέκω λίγο- λίγο μέσα μου...
αλκυόνη ναι μου δίνονται λύσεις μέσω αυτής της μορφής επικοινωνίας...
και τις δύο σας, σας ευχαριστώ για αυτά που μου λέτε στα μπλογκ σας και στα σχόλια σας...
φιλάκια πολλά!!! :)))
Δημοσίευση σχολίου