το κείμενο που έπεται είναι καταγραφή μιας νύχτας εκεί... στο "σπίτι" μας...
αντιγράφηκε από σημειώσεις σε χαρτί...
φθινόπωρο 2003...
με τη μαμά μου...
εκεί...
Η νύχτα της καταιγίδας.
Τη νύχτα που ξέσπασε η καταιγίδα ήμασταν απροετοίμαστες να αντιμετωπίσουμε την μανία του καιρού. Μόλις είχαμε γυρίσει από μακρύ ταξίδι και ,αποκαμωμένες, ξαπλώσαμε νωρίς. Οι χοντρές σταγόνες της βροχής, που βρήκαν δίοδο από κάποια σπασμένα κεραμίδια της στέγης, με ξύπνησαν από τον βαθύ μου λήθαργο. Είναι που ονειρευόμουν βουτιές σε μακρινές θάλασσες και έτσι δεν ξαφνιάστηκα. Σε κατάσταση ενυπνίου, σχεδόν υπνοβάτισσα, επιθυμούσα να αφεθώ στα φαινόμενα. Το ηλεκτρικό ρεύμα είχε κοπεί και αναζήτησα τα παλιά σπερματσέτα που με ευλάβεια φύλαγε η γιαγιά σε ένα σκάλισμα της αρχαίας πέτρας. Με το φως το κεριού περιφερόμουνα στους χώρους του σπιτιού και πίσω από τα παράθυρα ένιωθα τη βροχή να μου ψιθυρίζει την πρόσκληση στην μαγεία της. Το σπίτι δεν ήταν προστατευμένο από τους καιρούς, δεν ήταν ένας στέρεα θεμελιωμένος «πύργος των καταιγίδων» με μυθιστορηματική δράση. Στο υπόστεγο είχα την σχετική προφύλαξη να παρακολουθήσω τις βροντές και τις αστραπές.
Και ήταν τότε που σε κάθε λάμψη αστραπής εμφανίζονταν εικόνες σαν κινηματογραφική προβολή. Σκηνές που διαδραματίσθηκαν στην ακρογιαλιά το περασμένο καλοκαίρι, πρόσωπα και καταστάσεις που η μνήμη ανασχημάτιζε. Είδα τα κορίτσια με τα λευκά φουστάνια να περπατάνε στα μαρόκια. Την θαλάσσια χελώνα που έχασε το δρόμο της και γέννησε τα αβγά της στην άμμο. Τα παιδιά που έκτιζαν τους πύργους τους. Τα τροχόσπιτα με τους ξεχασμένους χίπηδες που βρέθηκαν εδώ. Τις χαμογελαστές τσιγγάνες να πλένουν τις πλουμιστές τους φούστες στο ακριανό ποταμάκι. Τους έφηβους κολυμβητές να συναγωνίζονται στην ταχύτητα. Την παρέα που άναψε φωτιά τη νύχτα της πανσελήνου και τραγουδούσαν με κιθάρες και ντέφια κάνοντας σπονδές στον Διόνυσο. Είδα και το εαυτό μου στο αέναο κολύμπι σε καθάρια νερά. Ένιωσα σαν το κοριτσάκι με τα σπίρτα, όχι στη μιζέρια του όμως. Γιατί ο δικός μου κόσμος θα συνεχίσει να υπάρχει. Και ήταν η βροχή που έπεφτε ασταμάτητα να ποτίσει το χώμα, να ζωντανέψουν και να ανθίσουν και φέτος τα κυκλάμινα.
ότι ο δικός μου κόσμος
θα συνεχίσει
να υπάρχει...
έγινε καπνός...
7 σχόλια:
να σου πω καλή μου συνομίληκη,
προσωπικά το έχω πάρει!
Το μέηλ μου και όλη μου η διάθεση να κάνω ότι περνάει από το χέρι μου - δεδομένα.
Είχα κι'εγώ ένα όμορφο σπίτι - αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία,παλιά και αμετάκλητη.
Σε φιλώ.
χάθηκε οριστικά;;
γιατί;;
allmylifelila, ευχαριστώ για το χέρι που μου απλώνεις... μου δίνετε δύναμη! καλημέρα!!!
alkyoni είναι η παράπλευρη απώλεια μιας μεγάλης απάτης κατά των επιχειρήσεων του αδερφού μου...από τοπικό κύκλωμα (διευθυντής τράπεζας και μια δικηγόρος) που υπεξαίρεσαν το μαγαζί με την αντιπροσωπεία (οικογενειακή επιχείρηση από το 1922) σε όφελος της δικηγόρου, 2 κινηματογραφικές αίθουσες που είχε φτιάξει το 2000 σε όφελος μιας υπαλληλου ΔΟΥ (για να κάνει τη θερινη σκυλάδικο!!!, που 'χα ξενυχτήσει για τη μελέτη, και κάποτε μια αρχιτεκτόνισσα από την Αθήνα μου είπε ότι δε γίνεται στην επαρχία να γίνονται τέτοιες μελέτες... λές και είμαστε ζώα! εδώ) και του έκλεισαν και το μαγαζί με τα homecinema (με υπέροχη αίθουσα ιδιωτικών προβολών) γιατί απειλούσε τα συμφέροντα συνεργαζόμενου με την Τράπεζα για κάλυψη κυκλώματος τοκογλυφίας!!!!, είχαν συμφωνήσει όλοι οι παραπάνω να δωθεί σε φίλο του Διευθυντή της Τράπεζας με την απειλή πλειστηριασμού το σπίτι μας αξίας πάνω από 300χιλ € για 150χιλ€... και έτσι έγινε γιατί η μαμά δε με πίστεψε ότι δε τίθεται θέμα πλειστηριασμού, αφού δεν υπήρχε καν καταγγελία σύμβασης... και έτσι τους το "χάρισε"... αλλα σύμφωνα με το νόμο ,που κάθησα και διάβασα, οι δικαιοπραξίες, ως αποτέλεσμα πλάνης απάτης και απειλής ακυρώνονται!!! και έτσι τρέχω με τα δικαστήρια- γιατί δεν γίνεται μια πόλη να αποσιωπά τις απάτες! σήκωσα κεφάλι και ψάχνω.. ψάχνω και βρίσκω και άλλα... πολύ οργανωμένο κύκλωμα! και είμαστε μόνοι μας με το αδερφάκι μου, που χρηματίσαν ακόμα και τη γυναίκα να συμμετάσχει!!! και μετά τον πέταξε στο δρόμο... τόσο καλά! και μετά πως να εμπνευστώ να γράψω τα "δικά" μου, αφού με "τρώει" η πραγματικότητα!!!
σε ζάλισα, ε!!! φιλάκι:)))
καθόλου δε με ζάλισες...
και δεν ξέρω τί να σου πω,ούτε τί γίνεται σε περιπτώσεις ανάλογες.
Μόνο ίσως να βρισκες καλύτερο δικηγόρο;;
σε φιλώ
καλημέρα
Αχ, υφάντρα μου, αυτά είναι λούκια! Κουράγιο, κούκλα μου!
Να παίρνεις δύναμη από τη ζωή σου σήμερα για να τα βγάλεις πέρα με όσα συνέβησαν πριν....
Ξέρεις τι λέω....
αλκυόνη καλημέρα! είδες τι μπέρδεμα που είναι η κατάσταση... ο δικηγόρος μας, φίλος του αδερφού είναι από τους 3 κορυφαίους στην πόλη... και είναι και η ξαδέλφη στην Αθήνα, πολύ καλή δικηγόρος, που επιμελείται την υπόθεση και βοηθάει πάρα πολύ... είναι βλέπεις που πέρασε και αυτή, πριν παντρευτεί, πολλά από τα καλοκαίρια της εκεί! αλλά βοηθάει πολύ και μια 10ετης προϋπηρεσία που είχα στην Τράπεζα (μπλιάχ!) και άνθρωποι που είχα δουλέψει μαζί τους...χθές μίλησα με την ξαδέλφη τη δικηγόρο και με συμβούλεψε να κάνω γαϊδουρινή υπομονή! ε! δε μου μένει τόποτε άλλο
φιλάκι:)
ρενάτα, καλώς ήλθες και συ από δω και με βρίσκεις στα κάτω μου.. ευχαριστώ για τις ευχές σου για κουράγιο.. πόσο καλό μου κάνεις! έτσι ένα χεράκι να με δυναμώνει! (πήγατε στο Θαλασσινό;- άντε και σε άλλη μάζωξη, να προσπαθήσω να ρθω και γω! :))
φιλάκι:)
ναταλάκι! ευχαριστώ και σένα! αυτή η ζωή που δεν έχω τώρα με πεισμώνει! δεν θα γίνουν τα πράγματα όπως πριν αλλά τουλάχιστον να αποκατασταθεί κάπως η ηθική τάξη.. δεν το αντέχει το μυαλό μου το πως δρουν τα "κυκλώματα" ανενόχλητα.. κάποιος πρέπει να τους σταματήσει! και δεν μπορώ να βλέπω τον αδερφό μου στα 40 του πια αποθαρυμένο για ζωή, μετά από μια 20ετη πολύ επιτυχημένη καριέρα! να 'χει ξεμείνει μονάχος, με 2 μεροκάματα τη βδομάδα! και οι "φίλοι" του, του 'κλεισαν τις πόρτες γιατί δεν μπορεί πια να τους κερνάει... και έχει υποχρέωση απέναντι στο παιδί του... γιαυτούς τους δύο βοηθάω...
φιλάκι:)))
Δημοσίευση σχολίου