22.12.06

το καλικαντζαράκι μου...

η εικόνα είναι από την ιστοσελίδα www.asprilexi.com
_________________________

Κάθε χρόνο συνήθιζε να με επισκέπτεται τα Χριστούγεννα ένα καλικαντζαράκι. Το έστελναν οι παλιές γιαγιάδες από τα βάθη της παράδοσης να με προσέχει, κι ας λένε ότι τα δαιμόνια αυτά του σκότους ανεβαίνουν στη γη για το κακό. Τον τάιζα μελομακάρονα και κουραμπιέδες, όπως ακριβώς του άρεσαν, είχε στείλει την δική του συνταγή από τα καταχθόνια μαγειρεία με τις παραδοσιακές μαγείρισσες.

Τις προάλλες, εκεί που παραλάμβανα τις εορταστικές κάρτες με τις προτυπωμένες ευχές και υπογραφές, ένα περίεργο γράμμα ήταν ανάμεσα τους. Ο φίλος μου καλικάντζαρος, με τις γνωστές καλικαντζούρες του, μου έγραφε ότι φέτος δεν θα έρθει. Στενοχωρήθηκα. Τόσα χρόνια είχα συνηθίσει την συντροφιά του αυτές τις μέρες, να καθόμαστε στο πάτωμα και να τρώμε μελομακάρονα και κουραμπιέδες, και ας λέρωνε το χαλί με την κουραμπιεδόσκονη! Μου έλεγε ιστορίες από τα παλιά Χριστούγεννα που είχε ζήσει πάνω στη γη και απολάμβανα το καυστικό του σχόλιο για το «μπάχαλο» των τωρινών εορτασμών.

Το γράμμα που έλαβα ήταν πολύ θλιμμένο. Η παρέα του όλη κινδύνευε να εξαφανιστεί από την φαντασία των ανθρώπων και είχαν αποφασίσει να διασώσουν ό,τι απόμεινε στην λαϊκή παράδοση για τον μύθο τους. Είχε αναλάβει την δύσκολη αποστολή να μεταβεί στην Καισαρεία να συναντήσει τον Άγιο Βασίλειο, που και αυτός κινδύνευε από την επέλαση του Santa Claus. Μετά από ειδικές διαπραγματεύσεις, να μην χρησιμοποιήσει την αγιαστούρα του, θα υπόγραφαν την συμφωνία να συμμαχήσουν ενάντια στις δυτικές παραδόσεις για να συνεχίσουν να υπάρχουν. Είχε μόνο δώδεκα μέρες προθεσμία και έτσι η επίσκεψη του αναβαλλόταν. Ζήτησε τις ευχές μου για την ευόδωση της αποστολής του.

Καλό μου καλικαντζαράκι,

σου εύχομαι καλή τύχη…


εγώ όμως θα γιορτάσω,

με την απλότητα που θυμάμαι από τις διηγήσεις της γιαγιάς...

άργησα λίγο...

αλλά σήμερα θα μυρίσει το σπίτι κουραμπιέδες και μελομακάρονα...

και θα στολίσω και το δεντράκι...

που, απ' όσο θυμάμαι, η γιαγιά έλεγε...

στολίζουμε την προπαραμονή...το βράδυ!

να 'ναι έτοιμο το πρωί της παραμονής

για τα παιδιά που θα 'ρθουν

για τα κάλαντα!!! (που πιστεύω να 'ρθουν...)

και τα δώρα την πρωτοχρονιά...

(γιατί έτσι έμαθα μικρή...)


και κατέβασα και τα διηγήματα του Παπαδιαμάντη...

όπως παιδί, να ξαναδιαβάσω τις χριστουγεννιάτικες ιστορίες του...


καλά Χριστούγεννα

6 σχόλια:

Τιπούκειτος είπε...

Α..!! Η μαγεία του Παπαδιαμάντη, αλλά και των παραδόσεών μας! Θα ξέρεις ασφαλώς το διήγημα "Στο Χριστό στο Κάστρο". Το ξαναδιαβάζω κάθε Χριστούγεννα και καταλαβαίνω την ουσία της γιορτής, όπως την εννοούσαν οι άνθρωποι εκείνη την εποχή στα τέλη του 19ου αιώνα!
Κρίμα που οι πολύ νέοι δεν μπορούν να απολαύσουν τα κείμενα του Αγίου των Γραμμάτων μας!
ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ σου εύχομαι!

kyriayf είπε...

rick! ακριβώς! "στο Χριστό στο Κάστρο"... το απολαμβάνω στη συγκεκριμένη γλώσσα και τα "χριστούγεννα του τεμπέλη" και την κοκκώνα φυσικά! πριν λίγο μιλούσα με την ξαδέρφη μου γι' αυτά! που μεγαλώσαμε έτσι... και τα παιδιά της 10 και 12 χρονώ χρειάζονται μετάφραση! και τς προάλλες , το 10χρονο είχε μια εργασία για τον Καρκαβίτσα (γλώσσα πιο βατή φυσικά)... και μας είπε : που τον ξέρετε... μα το σπίτι που γεννήθηκε είναι 40 χιλ από δω... και το παιδί νόμιζε ότι το κοροϊδευαμε!!! και επειδή δεν αξιώθηκα παιδιά, αισιοδοξώ την κόρη του αδερφού μου, που, δυστυχώς, ζει με την μαμά της που τα θεωρεί περιττά αυτά, να της μάθω και αυτή τη γλώσσα, να μπορει να διαβάσει Βυζηινό και Ροϊδη στο πρωτότυπο!!!
χρόνια πολλά...
αύριο θα στείλω e-μελομακάρονα!!!!

Τιπούκειτος είπε...

Διαβάζοντας αυτό το σχόλιό σου αναρωτήθηκα: είμαστε άραγε τυχεροί που βρισκόμαστε σ' αυτή την ηλικία που μπορούμε και διαβάζουμε Παπαδιαμάντη, Ροίδη και Βιζυηνό στο πρωτότυπο, ή μήπως γεννηθήκαμε πριν της ώρας μας και ίσως δεν θα προλάβουμε να γνωρίσουμε τα θαύματα των επιστημών και της νέας τεχνολογίας που γεννιέται; Θα μπορέσουμε να ταξιδέψουμε εμείς προσωπικά στο διάστημα, ή ακόμη, θα προλάβουμε να δούμε εφαρμογές της νανοτεχνολογίας που τόσα πολλά υπόσχεται;
Το συμπέρασμα που βγήκε τελικά είναι ότι όλοι όσοι πρωτοείδαν το φως του ήλιου μετά το 1950, πρέπει να θεωρούν τον εαυτό τους πολύ τυχερό, μόνο και μόνο γιατί δεν γνώρισαν κανένα μεγάλο πόλεμο! Πενήντα έξη χρόνια με συνεχή ειρήνη είναι πρωτοφανές για την Ελλάδα τουλάχιστον. Να μη παραπονιόμαστε λοιπόν. Ας διαβάσουμε εμείς τον Παπαδιαμάντη μας και οι νεώτεροι τον Χάρρυ Πότερ, ή τον Άρχοντα των δαχτυλιδιών...!

Ελπίζοντας ίσως σε κάποιο θαύμα της..... κβαντομηχανικής, ανυπομονώ πολύ να λάβω τα μελομακάρονά σου....!!!
Χρόνια Πολλά!

kyriayf είπε...

καλέ μου ρικ! ίσως μπορούμε να προλάβουμε πολλά! να! παράδειγμα! διαβάζουμε Ροίδη στο πρωτότυπο... αλλά είμαστε και διαδικτυωμένοι! φίλος μου 25 χρονώ μου είπε "γιαγιά! βγες και λίγο από το ίντερνετ!!!"
όσο για τα μελομάκαρονα.. η ψηφιακή κάμερα είναι στα χέρια του αδερφού μου αν την έχω εγκαίρως... "ποστάρω" φωτό από τα γλυκά μου (με τη συνταγή της γιαγιάς πάντα...)
φιλώ σε!!!

allmylife είπε...

οι ελπίδες στα ανηψια - και οι δικές μου...
τα διαβάσματα ίδια...τότε

άκου μυστικό:
χτύπα δυνατά τα χέρια σου
(παλαμάκια τρις)
και...τα ξωτικά κι' οι νεραιδούλες
έρχονται!

kyriayf είπε...

όλη μου η ζωή...
κλαπ-κλαπ
κλαπ-κλαπ
κλαπ-κλαπ...

ήρθε η νεραιδούλα!!!!