περί ασθενειών...

Δεν θέλω να είμαι άσθενης...
μπορεί κάποιες φορές να γκρινιάζω...
είναι το απομεινάρι της παλιάς "αρρώστιας"...
κατάθλιψη το 'παν οι ειδικοί...

αλλά να, τώρα, είμαι μόνη στο σπίτι...

(ο καλός μου εδω και 10 μέρες είναι για δουλειά σε ένα νησί...
θα γυρίσει πριν τα Χριστούγενα, όμως)

αλλά, πέρα από το δόντι... που υποχωρεί....
ήρθε και ο άλλος πόνος...

εκεί,

που το καλοκαίρι που μας πέρασε
έκανα την αφαίρεση του "καλοήθους" ογκιδίου,
στον αριστερό μαστό...
που στα επείγοντα του Νομαρχειακού νοσοκομείου
περίμενα 5 ώρες για την επέμβαση...

(υπάρχει δε και ιστορικό στην οικογένεια...
η αδερφή της μαμάς μου...)

άρχισε πάλι να δημιουργείται...

και πονάω τώρα!!!

και ήθελα να σας πω για την "κολλητή" μου, την Ηώ
που ξεπέρασε μιά "σκλήρυνση κατά πλάκας"
και μετά πάλεψε και παλεύει τη λευχαιμία!!!
και τώρα, που θα αρχίσει πάλι χημειοθεραπεία στις 11 του μήνα,
μου είπε - έχω κενό- τι να κάνω για το δόντι σου!!!
"τίποτα αδερφή- εγώ ντρέπομαι!!!, δεν είναι αυτό αρρώστια!!!"

πως μας κατευθύνει ο φόβος του θανάτου;
γιατί έτσι μας μάθανε!

δε θέλω να είμαι άρρωστη....

"συμπληρωματικόν"
μέχρι να ολοκληρωθεί το παραπάνω ποστ
μου τηλεφώνησαν...
από το γραφείο του δικηγόρου!
αύριο 9.30
στα δικαστηρία...
η συνέχεια του αγώνα...
δώστε μου δύναμη....