φορτίο βαρύ...

Όταν κάποιες Κυριακές γίνονται βάρος, φορτίο βαρύ- και θα καθορίσουν την πορεία της επόμενης βδομάδας.

Δεν αναφέρομαι φυσικά στην "θλίψη του κυριακάτικου απογεύματος".

Μιλάω για το ξημέρωμα μιας μέρας χαλαρής, αποκλειστικά αφιερωμένης στα δικά μου.
Από μικρό παιδί έμαθα ότι Κυριακή είναι βόλτα...
Κυριακή είναι το μεσημεριανό τραπέζι...ένας καφές στην εξοχή...
Αργότερα, φοιτήτρια πια, έμαθα τις εφημερίδες...εθισμός σχεδόν...
Οι ίδιες κινήσεις χώρισμα τα διαφημιστικά, οι αγγελιές και τα οικονομικά.
και μετά ..."βούτηγμα"...

Χτες ξύπνησα νωρίς... το ξημέρωμα, αφού είχα κοιμηθεί νωρίς το προηγούμενο βράδυ για να δω σε μηνύματα στο κινητό ότι φίλοι με έψαχναν για σαββατιάτικη έξοδο. Δεν πειράζει, με τους καλούς δε χανόμαστε... Είχε καθαρό ουρανό, τόσο πολύ, που μου' στειλε χαιρετισμούς ο Αίνος από την Κεφαλλονιά... Τα μπουμπούκια από τις φρέζιες στη γλάστρα φουσκωμένα, έτοιμα να ανθίσουν, μπερδεμένα από τον καιρό. Αισιόδοξο ξεκίνημα...

Αλλά...

Ήθελα να πάω βόλτα... να φτάσω μέχρι τα "3 ποτάμια", στα σύνορα Αρκαδίας- Αχαϊας- Ηλείας, που δεν είναι και τόσο μακρυά... και μετά ανάλογα με τη διάθεση- να ακολουθήσω διαδρομές... το χρειαζόμουν και το χρειάζομαι...

Μόνο που στα πρακτικά δυσκολεύομαι... Δεν είχα βενζίνη στο αυτοκίνητο αλλά ούτε και το σχετικό αντίτιμο. Μέτρησα τα "ψιλά", δεν είχα ούτε για εφημερίδες... ένα πακέτο τσιγάρα έβγαινε, αφού την Παρασκευή ότι είχα (και σχεδόν δεν είχα) τα κατέβαλα για έναν διακανονισμό, που η απώλεια του σημαίνει έκτιση ποινής φυλάκισης του αδερφού μου.

Μες τη θλίψη μου, κατέφυγα στα βιβλία... που αλλού πια να απαγκιάσω; Έτσι βρέθηκε και το κειμενάκι που πόσταρα χθες, (το' χω σε φωτοτυπία από μια συλλογή ταξιδιωτικών - που είχα βρει κάποτε στην τοπική βιβλιοθήκη).

Τώρα είμαι στο γραφειάκι μου, που είναι γεμάτο βιβλία. Δεν έχω όμως το κουράγιο να τα μεταφέρω πιό πέρα, μπας και δουλέψω λιγάκι... Αλλά και πάλι γιατί; Πάλι θα ζητιανεύω το αντίτιμο της δουλειάς μου... για να πληρωθώ έναντι μετά ένα εξάμηνο. Ήδη δήλωσα στο συνεργάτη μου ότι διακόπτω τη συνεργασία μας, να ψαχτώ αλλού- αλλιώς... και αν δεν δύναται να εξοφλήσει άμεσα, να κάνουμε διακανονισμό, τουλάχιστον να καλύπτω κάποια πάγια έξοδα... Μου είπε από το 2008 και μετά!!!! Βλέπετε ξεκίνησε την κατασκευή της πολυτελούς μεζονέτας του στα προάστια και έχει ... δυσκολίες!!! Μετά 15 χρόνια συνεργασίας, 15 χρόνια φιλίας και πολύ- πολύ βοήθεια και από μένα αλλά και από τη μαμά μου, που πάμπολλες φορές τον γλύτωσε από την χρεωκοπία και ακόμα της οφείλει...

Και τώρα τι;;;