μικρό νυχτερινό...

Νύχτωσε στη μικρή μας πόλη...Ησυχία, μην ενοχλήσουμε τα φαντάσματα...
Που και που ταράζεται η σιγαλιά από κάποιο διερχόμενο αυτοκίνητο...
Η τηλεόραση έχει ξεχαστεί ανοιχτή... χωρίς ήχο... μόνο εικόνα... τι να δείχνει άραγε;
Τα κεριά δεν τ΄αναψα σήμερα... Δε θέλω το μαγικό... Φοβάμαι τι θα δω πίσω από τη φλόγα...
Στο τασάκι, σωρός τα αποτσίγαρα... Πιό δίπλα δυό βιβλία, αλλά δεν έχω διάθεση για διάβασμα... Ούτε μουσική...
Θέλω ηρεμία...
Να ακούσω το ουρλιαχτό μου, να εκτονωθεί η ταραχή που έχω μέσα μου...
Να βγουν σε λέξεις οι αγωνίες μου...
Να ανασυνθέσω την εικόνα μου...
Να βρω τη δύναμη μου...
Να αντέξω...
Φταίω και γω που φορτώθηκα παραπάνω απ' όσα μπορούσα ν' αντέξω...
Που παρατήθηκα στις εξελίξεις των καιρών...
Χωρίς να κρατήσω άμυνες, χωρίς να επανεξετάζω την κατάσταση...
Έτσι τυχάρπαστα βάδισα πολύ καιρό
και τώρα που είμαι;

Το δίχτυ που με διπλώνει διαρκώς μπερδεύεται...
Γιαυτό θα μάθω να το υφαίνω, να δω τα μυστικά στις ίνες του
και έτσι να το ξεμπλέξω...