το δικό μου δωμάτιο (part I)

Το 'χε πει η Virginia Woolf ότι μια γυναίκα ...χρειάζεται ένα δικό της δωμάτιο και πεντακόσιες λίρες το χρόνο...

Έχω καταφέρει να εξασφαλίσω το σχετικά αξιοπρεπές μηνιαίο επίδομα των πεντακοσίων € ...

και τον είχα φτιάξει και το δικό μου χώρο "εργασίας"...


Αρχικά σε ένα κενό διαμέρισμα -κλουβάκι: δύο δωματιάκια, κουζινάκι και μπάνιο... Δώρο από την καλή μου τη μαμά... Θυμάμαι ότι με είχε συνεπάρει ο ενθουσιασμός να το στήσω... Μπογιάτισμα με τη μπατανόβουρτσα, καθάρισμα, 2 γλαστρούλες στην υποψία μπαλκονιού, στόρια και φωτισμός εργαστηρίου για τη νυχτερινή μου ενασχόληση. Έφτιαξα τα ράφια, καλή μου φίλη βοήθησε να κουβαλήσουμε τα βιβλία και την πολλή χαρτούρα που κουβαλάω χρόνια ως το υποτιθέμενο "αρχείο" μου. Ένα γραφειάκι και τον αρχαίο - αργοκίνητο υπολογιστή μου. Η παλιά γραφομηχανή (μοντέλο του '57), στην οποία δακτυλογραφήσα την πτυχιακή μου εργασία το 1989 -αφού χρόνια με κυνηγάνε τα φαντάσματα των παλαιών πραγμάτων. Το αγαπημένο μου σχεδιαστήριο με το σχετικό εξοπλισμό του. Πολλή μουσική και πάντα, σε ετοιμότητα, το μπουκάλι με το ποτό. Έντυσα τους τοίχους με αγαπημένες μου αφίσσες, είχα επιτέλους άδειους τοίχους να γεμίσω... Και εφοδιάστηκα με μολύβια και μπογιές... και πολλά άσπρα χαρτιά για γραφή και σχέδιο...
Μέχρι και εργαστήριο έστησα στο κουζινάκι... έφτιαχνα τα κεριά μου... αλλά και γλυκά του κουταλιού...
Είχα πιά ένα καταφύγιο... Πολλές ημέρες αλλά, κυρίως, νύχτες τις πέρασα εκεί... Σε μια καρέκλα... Ονειροπαρμένη, που τάραζαν την ησυχία μου οι πρώτες ακτίνες του ήλιου...Ήταν η ώρα που πήγαινα σπίτι για ύπνο...

(Συνήθως δεν κοιμάμαι πολύ τις νύχτες, δε μ' αρέσει να χουζουρεύω στο κρεβάτι... αλλά "σκοτώνω" όποιον μου στερήσει τη μεσημεριανή μου σιέστα...)

Πέρασαν περίπου δύο χρόνια όταν η καλή μου η μαμά, υπέρμαχος του ρεαλισμού, ανακάλυψε ότι δεν είχα βγάλει "φράγκο" από τη χρήση του χώρου! Έκρινε τότε ότι όφειλε να τον εκμεταλλευτεί εμπορικά...

Και με έστειλε "πακέτο" πίσω στο σπίτι μου...

συνεχίζεται...