Ήτανε κείνο το απόγευμα,
που αποφάσισε να πάει μια βόλτα στο δάσος,
να φτάσει μέχρι τη λίμνη
και να περάσει απέναντι...
που αποφάσισε να πάει μια βόλτα στο δάσος,
να φτάσει μέχρι τη λίμνη
και να περάσει απέναντι...
Στην όχθη ήταν ο βαρκάρης..
Χρόνια μόνος, περίμενε κάποιον επιβάτη...
Κανείς δεν ήθελε να πάει μέχρι εκεί.
Εκείνη όμως είχε το θάρρος να ταξιδέψει με τη βάρκα του...
Χρόνια μόνος, περίμενε κάποιον επιβάτη...
Κανείς δεν ήθελε να πάει μέχρι εκεί.
Εκείνη όμως είχε το θάρρος να ταξιδέψει με τη βάρκα του...
Βάδιζε τότε μόνη της προς τον ερειπωμένο πύργο,
μέχρι που τον συνάντησε
και κείνος κοίταξε το παλιό του το βιβλίο,
για να δει το ριζικό της...
και της είπε ότι
αφού έφτασε μέχρι εκεί,
έπρεπε να πετάξει τα πέπλα της ψυχής,
και ελεύθερη να αντιμετωπίσει τη μοίρα της...
μέχρι που τον συνάντησε
και κείνος κοίταξε το παλιό του το βιβλίο,
για να δει το ριζικό της...
και της είπε ότι
αφού έφτασε μέχρι εκεί,
έπρεπε να πετάξει τα πέπλα της ψυχής,
και ελεύθερη να αντιμετωπίσει τη μοίρα της...
μέχρι να γίνει διάφανη
και αληθινή...
και αληθινή...
2 σχόλια:
απλά υπέροχο
και μέσα στη σκέψη μου
ευχαριστώ
ευχ :))))
Δημοσίευση σχολίου