Σε ταβέρνα στην Α.... Ο ταβερνιάρης πρόσχαρος και με διάθεση για κουβέντα. Κάποιοι από την παρέα, που είχαν ξανακούσει τις ιστορίες του, τον προέτρεψαν να μας διηγηθεί για τότε πού έφαγαν εκεί ο Ωνάσης και η Κάλλας. Ο μεγιστάνας με την ντίβα, αρχές της δεκαετίας του 60,άνοιξη ήταν, κοντά στο Πάσχα, ήρθαν με ελικόπτερο στο αεροδρόμιο της Αν... Επισκέφτηκαν τα κτήματα του γαμπρού του Πατρονικόλα, που σχεδίαζε τότε να κτίσει την ξενοδοχειακή μονάδα του Miramare. Τους συνόδευε ο διοικητής της 117 ΠΜ, μάλλον Φράγκος λεγόταν. Κατά την επιστροφή τους, θέλησαν κάπου να φάνε. Να είναι κάτι απλό ζήτησαν. Ο διοικητής, πελάτης του καπηλειού, τους πρότεινε να γευματίσουν εκεί. Ήταν ώρα που τα φαγητά δεν είχαν ακόμα ετοιμαστεί στο τσουκάλι, αλλά κάτι πρόχειρο θα βρισκόταν να φάνε. Υπήρχε «απλωμένο στα τραπέζια, φρέσκο ζυμωτό ψωμί, από τα χεράκια της μακαρίτισσας της μάνας μου. Είχαμε και τυρί που φυλάγαμε στην άρμη, τότε δεν είχαμε ψυγεία. Τους βγάλαμε ντομάτες τριφτές, ελιές, βολβούς και τουρσί μελιτζανάκι». Από τι εντυπωσιάστηκε ο έφηβος τότε ταβερνιάρης; «Η κυρία είχε πολύ όμορφα χέρια, με ωραία δάκτυλα και μακριά, κόκκινα νύχια. Με αυτά τα υπέροχα νύχια, έκοβε το ψωμί, που έτρωγε». Για πληρωμή, ο κάπελας δεν δέχτηκε χρήματα. Είχε προσφέρει τροφή, ότι βρέθηκε στο φτωχικό του, σε πεινασμένους ταξιδιώτες. Λίγες μέρες αργότερα, έλαβε το δώρο του, ένα ζευγάρι φασιανούς. Ο πιτσιρικάς όμως δέχτηκε ένα γερό χαρτζιλίκι, που για μέρες φύλαγε κρυμμένο. Σήμερα, 40 περίπου χρόνια μετά, ο κύριος Φώτης, θυμάται το συναπάντημα του με δύο διάσημες προσωπικότητες και μας διηγείται με νοσταλγία.
____
το τυχαίο του πράγματος... όταν έκλεισα τον υπολογιστή, άνοιξα την τηλεόραση και "η μηχανή του χρόνου" έλεγε για την ιστορία της Κάλλας με τον Ωνάση... και θυμήθηκα το παραπάνω κειμενάκι... 16.11.02 λέει ημερομηνία σύνταξης... σας το παραθέτω...
____
ο τίτλος είναι ο αρχικός... σε παράφραση του "θυμάμαι τη Μαρία" του Μένη Κουμανταρέα....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου