ο θυμός

σήμερα είμαι θυμωμένη... πολύ!
αυτό που με τρώει και με σκοτώνει,
δεν θα το στείλω μέσα μου...
όχι, δεν θα ξανασκεφτώ να πάρω χάπια,
το μπαλκόνι το φοβάμαι....
μια θηλιά στο λαιμό πια θα μου ταίριαζε...

όχι! όχι!

δεν θα τους κάνω τη χάρη...

και προπάντων στη μαμά,
που θα με κλάψει... δε λέω...
ίσως στα τυπικά,
ίσως καταλάβει, μετά...
ίσως πολύ μετά...

που χθές διασκέδαζα με το "ατυχηματάκι" στην κουζίνα...
έτρεξα να σας το πω, να γελάσει το χειλάκι σας...
στο "βασίλειο" του μαγειρείου μου,
(τόση κουβέντα γίνεται πια με τους βασιλιάδες)
τα πάντα μπορούν να συμβούν...

αλλά, μετά τηλεφώνησε... από την Αυστραλία
(εκεί ζει πιά...)

δεν θυμόταν την ιστορία της Ανδρομέδας...
και πήρε να ρωτήσει, να της θυμίσω...
και της είπα,

ήταν που βρέθηκε με το "φιλόσοφο"
έτσι λένε στην παροικία του Σύδνεϋ,
τον Κο Γιώργο...
(ο μόνος άνθρωπος που του είπα,
όταν τον γνώρισα,
ότι τον βλέπω πια σαν "μπαμπά" μου...
και μου 'πε, "μακάρι να 'σουν κόρη μου"...
μαζί ξαναδιαβάσαμε τα διηγήματα του Όμηρου Πέλλα,
γιατί ήταν κοντοχωριανός του
και μου ανάλυσε τα "κατατόπια"...)

και μετά να "στείλει" το δηλητήριο της...

ήταν που της είπα,
όταν ρώτησε τι κάνει ο μικρός, (ο αδερφός μου),
ότι να! χθες τηγάνισε κεφτέδες (τέλειοι!... σας λέω)
και μας έφερε από τον πρώτο όροφο που μένει πιά
(στο παλιό μου γραφειάκι)
να φάμε και μεις...

και η απάντηση...
αντί να χαρεί που τα "παιδιά" αλληλοβοηθούνται... είπε:
"έτσι όπως τα κάνατε, θα σας πάρουν τα διαμερίσματα"...
αναφερόμενη στα δικαστικά...

και μείς που τηρήσαμε την προτροπή της...
"μην πειράξετε τη "μικρή", δηλαδή την πρώην νύφη της,
με άμεση εμπλοκή στην απάτη...
αφήσαμε κάποιες αγωγές πίσω...
δηλαδή ο "σεβασμός'" κρίθηκε ολιγωρία...
γιατί συμφωνήσαμε,αφού μεγαλώνει τη μπέμπα μας -
δεν είναι καν 3 χρονών...
πρέπει το παιδάκι να μεγαλώσει με ηρεμία...
(και μου μοιάζει... η "σκα@τούλα...
κοιτάω παιδικές φωτό μου και διαφέρουμε μόνο λίγο στο μάτια,
έχει ακριβώς τα μάτια του Γρηγόρη, του μπαμπά μου)

και ανοίγω τα κιτάπια,
ξέρω και λίγα από λογιστικά...
(κάτι από το μαγαζί μας, κάτι η τράπεζα)
η πραγματική υλική ζημιά,
που προξένησε η "μικρή" σε μένα μόνο,
ανέρχεται στα 171.400,00 €...
αλήθεια... με χαρτιά και πιστοποιήσεις...

το αποτέλεσμα
πίεση: 178 η μεγάλη, 108 η μικρή, 102 παλμοί....

ενημέρωσα τον αδερφό μου φυσικά...
πήγε τρέχοντας στο δικηγόρο...
(που μελετάει ενδελεχώς το θέμα)
και με συμβούλεψε...
άμα βλέπω κλήση από τη μαμά,
μη σηκώνω το τηλέφωνο...
όχι άλλη "ασθένεια"...

και ο θυμός έγινε οργή...

κάπου να ξεσπάσει...
όχι λεπίδα στη φλέβα,
μη χυθεί αίμα...

στον σύντροφο μου...
είπα κουβέντες "δηλητήριο"
η άμυνα... προστασία για κάτι,
που γίνεται "βέλος" σε άλλον...

και στην "τρέλα" μου, μετά από καιρό
πήγα από το μπαρ- στέκι...
γνωστοί και φίλοι...
δεν ήθελα να μιλήσω σε κανέναν...
στην άκρη... να παρατηρώ,
αλλά να μη "βλέπω" γύρω μου...

το πρωί, όφειλα τη "συγνώμη" στον καλό μου
και κρατούσε "μούτρα"
σαν παιδάκι, που του πήραν το παιχνίδι,
ακόμα και αν ...στο χαζοκούτι...
ο Ευτύχης, στην κουζίνα της μαμάς,
είχε την πόλη του... και τα φαγάκια τους...
(διαφωνούμε περί γεύσης... αλλά μου 'ταξε...
λάχανο αρμιά - το τουρσί για τα γιαπράκια -λαχανοντολμάδες)...

πρίν λίγο, εκεί που είχαμε γκρίνια...
και έγραφα ...
"το μπλόγκ σου και τα παρεπόμενα...
πες μου πως..., να κάνω και το δικό μου..."

κλείνω γρήγορα...

να στήσουμε και το δικό του...

(μου ΄πε, μη με αναφέρεις στο δικό σου...
αλλά η "διαστροφή" μου δεν μου το επιτρέπει...
θα σας πω.... )

και όλα καταλάγιασαν....
τώρα πιά είμαι χαλαρή....
θα ΄ρθει και η γαλήνη...