πάλι "μαζί"...

Μιλάμε... θυμόμαστε...ξανανταμώνουμε..

προσπαθούμε...μετράμε τα λάθη μας...

"μαζί"...

βγήκε και το "παραμύθι" από το σεντούκι...

γράφτηκε κείνες τις μέρες...

Φεβρουάριος 2004

για να θυμηθώ πόσο "αλλιώς" ήμουνα...

πόσο χαμένη...

και μιά αγκαλιά...

άρχισε να με "ξαναγυρίζει" στον ... κόσμο...

_____

(για τον σύντροφο μου)
Στο μεγάλο δάσος είχε αρχίσει να σουρουπώνει. Το μοναχικό αρκουδάκι έφυγε από την ταβέρνα του γερόλυκου, είχε πάει να ξαποστάσει και να πνιγεί σε ένα ποτήρι κρασί και δυό τσιγάρα. Σπίτι δεν ήθελε να γυρίσει. Περιπλανήθηκε στους δρόμους και βρέθηκε σε σκοτεινό μονοπάτι. Σήκωσε ψηλά το κεφάλι, είδε τον καπνό να ανηφορίζει από το τζάκι της γριάς μαϊμούς. Θα χτυπούσε το καμπανάκι. Ίσως είχαν πάλι μάζωξη οι φίλοι. Να βρεθεί μαζί τους να τα πούνε. Να φάνε λίγο από το φρέσκο μέλι που απλόχερα τους χάριζε μια αγριομέλισσα. Και τους χυμούς της σταφυλής να πιούνε που ο χαρωπός μέρμηγκας, έμπειρος οινοχόος, σέρβιρε στα καρυδότσουφλα. Κάποιοι παλιοί γνωστοί ήσαν εκεί. Καινούργιοι θαμώνες άρχισαν να καταφθάνουν την ώρα που η τριζάτη νυχτοπεταλούδα άφηνε της τελευταία πνοή της στο φως του σπερματσέτου, αφήνοντας τα πράσινα μάτια της κρεμαστάρια να στολίζουν την αγριοφουντουκιά. Κάθισε στο πιο απομακρυσμένο σημείο της καλύβας. Παρατηρούσε και μετρούσε τα λίγα φύλλα σφένδαμου που είχε στην τσέπη μήπως έφταναν να καλύψουν το αντίτιμο μιας κούπας από την αχνιστή σούπα που σιγόβραζε στο καζάνι, να ζεστάνει λίγο η ψυχή του και να αφουγκραστεί τις ωραίες μουσικές του καλλικέλαδου αηδονιού. Τότε την πρόσεξε! Μια τρυγόνα, που είχε γνωρίσει σε παλιότερο πέρασμα από το ίδιο δάσος χαιρόταν το θρεπτικό ζωμό και προσπαθούσε να γεμίσει την χοντρή κοιλιά της αφού ήταν άδεια η ψυχή της. Να τα πούνε και πάλι. Παρακάλεσε τη γρια μαϊμού να της προσφέρει δεκανίκι να φτάσει μέχρι αυτόν. Ήταν γριά πια, τα φτερά της δεν την βαστούσαν και η ανάρρωση από τις παλιές αρρώστιες την είχε φορτώσει περιττό λίπος.. Χάρηκε πολύ που είδε το αρκουδάκι. Άρχισαν να μιλούν για τα χρόνια που πέρασαν και … άλλα που δεν είχαν πει. Αποφάσισαν να βγουν έξω. Ένα χλωμό φεγγάρι φώτιζε το μονοπάτι. Η τρυγόνα κούρνιαξε στην ζεστή αγκαλιά του και σκέφτηκαν να προσπαθήσουν να βρούνε κάποιους κοινούς δρόμους να περπατήσουν. Σε λίγο θα ξημέρωνε καινούργια μέρα….