1.2.07

πάλι "μαζί"...


Μιλάμε... θυμόμαστε...ξανανταμώνουμε..

προσπαθούμε...μετράμε τα λάθη μας...

"μαζί"...


βγήκε και το "παραμύθι" από το σεντούκι...

γράφτηκε κείνες τις μέρες...

Φεβρουάριος 2004


για να θυμηθώ πόσο "αλλιώς" ήμουνα...

πόσο χαμένη...

και μιά αγκαλιά...

άρχισε να με "ξαναγυρίζει" στον ... κόσμο...

_____


(για τον σύντροφο μου)
Στο μεγάλο δάσος είχε αρχίσει να σουρουπώνει. Το μοναχικό αρκουδάκι έφυγε από την ταβέρνα του γερόλυκου, είχε πάει να ξαποστάσει και να πνιγεί σε ένα ποτήρι κρασί και δυό τσιγάρα. Σπίτι δεν ήθελε να γυρίσει. Περιπλανήθηκε στους δρόμους και βρέθηκε σε σκοτεινό μονοπάτι. Σήκωσε ψηλά το κεφάλι, είδε τον καπνό να ανηφορίζει από το τζάκι της γριάς μαϊμούς. Θα χτυπούσε το καμπανάκι. Ίσως είχαν πάλι μάζωξη οι φίλοι. Να βρεθεί μαζί τους να τα πούνε. Να φάνε λίγο από το φρέσκο μέλι που απλόχερα τους χάριζε μια αγριομέλισσα. Και τους χυμούς της σταφυλής να πιούνε που ο χαρωπός μέρμηγκας, έμπειρος οινοχόος, σέρβιρε στα καρυδότσουφλα. Κάποιοι παλιοί γνωστοί ήσαν εκεί. Καινούργιοι θαμώνες άρχισαν να καταφθάνουν την ώρα που η τριζάτη νυχτοπεταλούδα άφηνε της τελευταία πνοή της στο φως του σπερματσέτου, αφήνοντας τα πράσινα μάτια της κρεμαστάρια να στολίζουν την αγριοφουντουκιά. Κάθισε στο πιο απομακρυσμένο σημείο της καλύβας. Παρατηρούσε και μετρούσε τα λίγα φύλλα σφένδαμου που είχε στην τσέπη μήπως έφταναν να καλύψουν το αντίτιμο μιας κούπας από την αχνιστή σούπα που σιγόβραζε στο καζάνι, να ζεστάνει λίγο η ψυχή του και να αφουγκραστεί τις ωραίες μουσικές του καλλικέλαδου αηδονιού. Τότε την πρόσεξε! Μια τρυγόνα, που είχε γνωρίσει σε παλιότερο πέρασμα από το ίδιο δάσος χαιρόταν το θρεπτικό ζωμό και προσπαθούσε να γεμίσει την χοντρή κοιλιά της αφού ήταν άδεια η ψυχή της. Να τα πούνε και πάλι. Παρακάλεσε τη γρια μαϊμού να της προσφέρει δεκανίκι να φτάσει μέχρι αυτόν. Ήταν γριά πια, τα φτερά της δεν την βαστούσαν και η ανάρρωση από τις παλιές αρρώστιες την είχε φορτώσει περιττό λίπος.. Χάρηκε πολύ που είδε το αρκουδάκι. Άρχισαν να μιλούν για τα χρόνια που πέρασαν και … άλλα που δεν είχαν πει. Αποφάσισαν να βγουν έξω. Ένα χλωμό φεγγάρι φώτιζε το μονοπάτι. Η τρυγόνα κούρνιαξε στην ζεστή αγκαλιά του και σκέφτηκαν να προσπαθήσουν να βρούνε κάποιους κοινούς δρόμους να περπατήσουν. Σε λίγο θα ξημέρωνε καινούργια μέρα….

12 σχόλια:

Alkyoni είπε...

..απ τις πιο λαμπρές κι όμορφες γιατί ήταν "μαζί"
καλό μήνα και φιλιά :)

kyriayf είπε...

alkyoni!
ευχαριστώ!!!
καλό μήνα!
φιλιά:)

allmylife είπε...

τι ομορφιά ήταν αυτή πρωί-πρωί;

Καλό μήνα Τρυγόνα μου :))

Μαρω_Κ είπε...

Καλημέρα! Καλημέρα!
Και καλό μήνα!
Αρχίζετε πάλι από εκεί που το είχατε αφήσει το παραμύθι της ζωής σας.
Αντε πείτε κι ένα γεια στην θάλασσα που μου λείπει τόσο πολύ εδώ στην Αθήνα.

Unknown είπε...

:O)

αλκιμήδη είπε...

Καλυτερα λοιπόν;
Πολύ χάρηκα
Φιλιά

kyriayf είπε...

allmylife!
τότε μου είχε βγει τρυγόνα... τώρα θα το άλλαζα σε... τι;
καλό μήνα :)))

maro_k!
να γυρίζει κόκκινη κλωστή στην ανέμη...
θα πήγαινα στη θάλασσα, 7χμ η κοντινότερη... αλλά "πνίγομαι" στη δουλειά... αλλά, σε μιά ακρή.. από το μπαλκόνι, βλέπω λίγη στο βάθος...
σου στέλνω αυτό!!!
:)

simon!
:)))

αλκιμήδη!
καλύτερα, ναι!!!
:)))

Σταυρούλα είπε...

Πολύ όμορφο, υφάντρα μου! ;) Να που υπάρχουν και μέρες που όλα είναι καλύτερα! Καλό μήνα ;)

kyriayf είπε...

Ρενάτα!
καλό μήνα και σε σένα...
τις προάλλες (δες προηγούμενο ποστ) άκουγα το τρένο στο σταθμό... το νυχτερινό... και σε σκεφτόμουν!
αδημονώ να σε δω από κοντά
(τώρα δε που στο χαμάμ- όπως είπε η Αλκιμήδη μας- ακούμε τις Πέμπτες της "αρνησ' το νερό"-αλλά.... χωρίς "κυριούληδες"...παρακαλώ!!!)
φιλιά:)

allmylife είπε...

σε τι;

σε αληθινή
σε χαρισματική
σε γενναία

σε Φίλη - καρδιάς!

Ανώνυμος είπε...

"Τρυγόνα" με φώναζε η πεθερά μου...
Έτσι φώναζε και το γιό της...
Νάξερες τι μου θύμισες πάλι.....αχ....

kyriayf είπε...

allmylife...
η καρδούλα σου είναι τεράστια!!!
και αδημονώ να τα πούμε από κοντά, φίλη μου (έτσι σε νοιώθω, πειράζει συνομηλικούλα;;;)!!!
τερααααάστιοοο ευχαααααριστωωωωώ!!!
:)))

ναταλάκι,
τρυγόνα είσαι!!! σε είδα και κατάλαβα την αλήθεια που κρύβεις... όπως τότε με τις μικρές μου φίλες στο καρότσι και ο θείος Θάνος να μας συστήνει...
φιλί στο ένα μαγουλάκι και αλλά δυο στις διδυμούλες!!!