11.2.07

βροχερό πρωινό

Βρέχει αστάματητα από χθές. Μ' ανοιχτές τις κουρτίνες, παρατηρώ το νερό, ακούω τον αέρα... Αυτό το ονειρεμένο κυριακάτικο πρωινό. Γιατί έτσι είναι οι Κυριακές του χειμώνα. Βροχερές και ασφαλείς. Στη ζεστασιά του σπιτιού, λίγη μουσική και σκέψεις... Με νοσταλγική διάθεση προσεγγίζω τις καταστάσεις και το μυαλό μου τρυπάνε ιστορίες, σα νεοσσοί έτοιμοι να σπάσουν το τσόφλι τους. Μου έρχονται εικόνες από το παρελθόν και εκεί τοποθετώ τους "χαραχτήρες" μου. Παρότι η "βρύση έχει κλείσει για λίγο", όπως -μες την καλοσύνη της- μου είπε η Ελένη ... να διώξει το φόβο μου για τις χημικές διεργασίες που γίνονται στον εγκέφαλο μου... Σαν αυτό το προσωρινό διάλειμμα του θυμικού ... η επίπεδη συναισθηματική μου έκφραση, να ήταν το "δώρο" μου ... που μου το χάρισε ο πόνος, η θλίψη, ο σπαραγμός μου. Οι λέξεις ξανάρχονται, αργά αλλά σταθερά... Η έμπνευση ακόμα ταξιδεύει αλλού... ανακυκλώνομαι στα βιώματα. Δε με πειράζει... Έχω αναστείλει τα "πρακτικά"... δε με αγχώνουν κοινοτοπίες και καθημερινότητα. Στέκομαι στα βασικά... στα απολύτως χρειώδη. Μια διαφορετική οπτική ... μια εναλλακτική αντιμετώπιση...

Χθες "έστησα" μια από τις κουζινο-ιστορίες μου. Βγήκε σχεδόν αβίαστα... Την "πόσταρα" αμέσως χωρίς χτένισμα - πρωτολειακή και άτεχνη. Το χάρηκα όμως. Συνέθεσα εικόνες και έστησα τον τόπο. Το δάσος με τις λεύκες υπάρχει πράγματι στην άκρη της πόλης. Εκεί πήγαινα κοριτσάκι , βόλτα τις κούκλες μου με το καροτσάκι τους, να επιδείξω τα νέα ρουχαλάκια τους που είχαμε φτιάξει με τη γιαγιά μου. Το εργοστάσιο με τις οδοντογλυφίδες είναι φανταστικό, αλλά θυμάμαι όταν μας είπε η δασκάλα ότι φτιάχνονται από ξύλο λεύκας (οι παλιές λευκές), φανταζόμουν πόσες χιλιάδες να βγάζει ένα δέντρο. Τα χωράφια με τα μανουσάκια υπήρχαν, σε άλλο σημείο όμως, αλλά τα σύνδεσα. Τις κουζίνες με το πατημένο χώμα τις πρόλαβα, σε κάποια χωριά, πολύ παλιά... όπως και τις σαρωματιές. Τα δε προσκυνήματα σε μοναστήρια ήταν το "χόμπυ" της μαμάς μου, όταν χάσαμε το μπαμπά μου. Με το αυτοκίνητο, συντροφιά με τη γιαγιά και φίλες, σχεδόν κάθε Κυριακή εξέδραμαν ... Μοναστηριακός τουρισμός!

Με κατακλύζει πλημμυρίδα ιδεών... Θα βάλω "ωράριο εργασίας"... Σαν τμήμα της "θεραπείας"... Τουλάχιστον ο "αγώνας" να είναι γόνιμος....

14 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

τι όμορφα που περιέγραψες αυτά τα μουντά μελαγχολικά πρωινά. που όμως μας έχουν λείψει!

όμορφες εικόνες και αναμνήσεις... μας χάρισες.

μερικές φορές το απαίδευτο είναι περισσότερο γνήσιο και αληθινό (το κάνω συνέχεια στις μικρές μου ιστορίες:)

fish eye είπε...

ειναι ποιο ομορφο να γραφεις αυθορμητα..χωρις χτενισμα οπως το λες..πολυ μου αρεσει οπως γραφεις..

H.Constantinos είπε...

Με το πολύ χτένισμα χάνει τη ζωντάνια του το κείμενο. Είναι πολύ καλύτερα χωρίς. Δεν είναι εύκολο όμως...

Alkyoni είπε...

σ αρέσει ο ήχος και το χρώμα των φύλλων της λεύκας όταν τα φθσάει ο αέρας;;
φιλάκια υφάντρα μου

kyriayf είπε...

Αλεξάνδρα!
Το να ακούω καλά λόγια από σένα είναι τιμή μου... ευχαριστώ!:)

Μετο φεγγάρι αγκαλιά!
Συμφωνώ με την αυθόρμητη γραφή, αλλά αναφέρομαι σε κάποια αφηγηματικά κενά, που λόγω απειρίας, πιθανόν προκύψουν... :)

H.constantinos!
Θέλει εξάσκηση πιστεύω, να κρατήσει τη ζωντάνια του αυθορμητισμού το γραφτό και να είναι πλήρες... :)

Αλκυόνη μου!
Τις λατρεύω τις λεύκες... όμορφα δέντρα και "ψιθυρίζουν" τραγούδια και ιστορίες...
φιλάκια:)

Alkyoni είπε...

έχεις δοκιμάσει ποτέ να "ακούσεις" τί λένε οι βελανιδιές όμως οταν φυσά αέρας;;
καλή βδομάδα να χουμε υφάντρα μας!

kyriayf είπε...

alkyoni...
τις άκουγα... 50μ από το χαμένο μας σπίτι ήταν το δασάκι με τις βελανιδιές... και στο χώμα φύτρωναν κυκλάμινα... απέναντι ήταν ενα χάλασμα... μια νύχτα "ειδα" τις νεράιδες να χορεύουν...
καλή βδομάδα καλή μου!!!

Unknown είπε...

Αχά!!!!
Γι' αυτό το τελευταίο με τις νεράιδες, υφάντρα, θα ήθελα πολύ, όποτε μπορείς να μου πεις τι έγινε.
Περιμένω η-γράμμα... αλλά με το πάσο σου, ε...
:Ο)

Σταυρούλα είπε...

Ήταν πολύ όμορφη, γλυκειά μου, η ιστορία σου. Μην φοβάσαι, το 'χεις έτσι κι αλλιώς! ;) Φιλιάά

kyriayf είπε...

simon!
θα το κάνω ποστ κάποια στιγμη!!!
καλημέρα :)

Ρενάτα!
ευχαριστώ καλή μου!
φιλιά :)))

Alkyoni είπε...

σε πήραν οι "νεράϊδες"...;
πού είσαι τόσες μέρες;;

kyriayf είπε...

Αλκυόνη!
αν σου πω ότι "κεντάω";
μη γελάσεις...
τώρα το κάνω ποστ...
φιλιά!!!

allmylife είπε...

στις νεράιδες το οφείλεις το "χάρισμα", φίλη μου αγαπημένη;

kyriayf είπε...

allmylife!
λες να είμαι νεραϊδοπαρμένη; φιλιά!!!