Από μικρή έτσι έχω μάθει.... Το "εργόχειρο"....
Ήταν η γιαγιά μου, που πάντα με το βελονάκι της "έγραφε" τις ιστορίες της σε δαντέλες...
Ίσως η μαμά μου, που ακόμα και στη βάρδια της στο μαγαζί είχε πάντα ένα κέντημα...
Ίσως οι θείες μου, που με κάθε μέσον έφτιαχναν αριστουργήματα...
Ίσως, που στα 12 μου χρόνια, έλαβα το δώρο μου από το μπαμπά... μια ολοκαίνουρια ραπτομηχανή Singer... που φυσικά έχω ακόμα...
Πάντως, από μικρό κοριτσάκι, είχα πάντα το "εργόχειρο" μου...
Μαθήτρια καμάρωνα τα πουλόβερ που φορούσα, πλεγμένα από τα χέρια μου...
Φοιτήτρια χαιρόμουν τις ριγμένες στο πάτωμα μαξιλάρες, κεντημένες από τα χέρια μου.
Στα σπίτια που ζούσα πάντα κάτι ιδιαίτερο... ίσως μια μπάντα, ένα ριχτάρι... ένα κέντημα στο σεντόνι... μια"πινελιά" στην κουρτίνα... πάντα κάτι.... εκτός φυσικά από "σεμεδάκια" και "καρεδάκια"... μακριά από μένα...
Στο σπίτι μας στη θάλασσα, είχα πάντα ένα "εργόχειρο"... Τις νύχτες, όταν κουραζόμουν από το διάβασμα... έπιανα το "εργόχειρο" μου και σκεφτόμουν...
Τη βροχερή Κυριακή που μας πέρασε...
Μια μικρή τακτοποίηση σε πράγματα, που ακόμα είναι σε κούτες, που ήρθαν από "κει"... και με πονάει πολύ ακόμα να τα ξεκαθαρίσω... Και βρέθηκε... Το κουτάκι με το μισοτελειωμένο "κέντημα"... Και έπιασα πάλι τον καμβά και τις κλωστές... Και χάθηκα εκεί... Και χαίρομαι τα χέρια μου, που δημιουργούν...
Έτσι, έκλεισα λίγο τον υπολογιστή...
Ίσως σας φανεί ανόητο ή αναχρονιστικό... Αλλά μου αρέσει και με κάνει να νιώθω καλά... Και το χρειάζομαι τώρα...
12 σχόλια:
όλοι την χρειαζόμαστε την "εργασιοθεραπεία" - πάντα!
κι' αν έτσι όμορφα το νιώσουμε όπως εσύ, δημιουργία γίνεται...
Σε φιλώ!
Είναι απολύτως κατανοητή, υφάντρα μου, η ανάγκη να δημιουργήσεις κάτι με τα χέρια σου.
(Περιόδους με ζόρι, που έπρεπε κιόλας να μείνω καθηλωμένη ξανάπιασα πάλι το βελονάκι.)
Ό,τι σε κάνει να νιώθεις καλά! Φιλιάά
allmylife!
"εργοσιοθεραπεία" - "δημιουργία"...
όπως και να ορίζεται με χαλαρώνει... με ηρεμεί... με εμπνέει... με "δυναμώνει"...και χαίρομαι τα έργα των χεριών μου...
φιλώ σε καλή μου!!!
Renata!
όταν ήσουν με το βελονάκι δεν το χαιρόσουν το "έργο" σου...
έχω δε διαχωρίσει πια: πλέξιμο= εκτόνωση, κέντημα=αυτοσυγκέντρωση...
φιλιά πολλααά!!!
Οι κατασκευές με τα χέρια μας: δημιουργία και οργάνωση τής σκέψης μας.
dodo!
σαν εικαστικός ξέρετε καλύτερα!
συμφωνώ απόλυτα: "οργάνωση σκέψης"...
:)))
Καλημέρα. Πραγματικά θαυμάσια η δουλειά σου. Εκπληκτικό το blog σου. Το πρόσθεσα ήδη στην λίστα των links του δικού μου. Καλή συνέχεια...
Νίκο! καλημέρα! καλώς ήρθες...
έχω περάσει από το μπλογκ σου και έχω περιέργεια για το βιβλίο σου... Σημείωσα ήδη την ημερομηνία, μήπως μπορέσω να ανέβω Πάτρα για την παρουσίαση...
καλή δύναμη :)
χχχμμμ...χχχμμμ..να το πω??εχω πλεξει ολοκληρη κουβερτα κι οποτε θελω να σκεφτω η να χαλαρωσω εχω στα χερια μου την δευτερη..οχι τι νομιζατε??
με το φεγγάρι αγκαλιά!
χαίρομαι πολύ!...
δημιουργία, έκφραση...
και για πιο "μεταμοντέρνο" μας βλέπω σε λίγο με πλεκτο-μπλογκ... χιχιχι!!!
:)))
εδώ δεν μιλάω... η πλέον άσχετη μ ότι έχει να κάνει με "εργόχειρο"
ας είναι καλά η μαμά μου και η γιαγιά μου για όσα όμορφα τέτοια έχω...
πάω στο άλλο πιο σχετικό με μένα ποστ...τα βιβλία...
φιλιά
alkyoni!
καλημέρα γλυκειά μου!!!
φιλια :)))
Ax! Τι μου θύμισες. Αυτή ακριβώς η σχέση με τα εργόχειρα υπήρχε και στην δική μου οικογένεια. Κάπου το ξέχασα, κάπου βαρέθηκα όμως η ενασχόλησή μου με το εργόχειρο με βοήθησε νε ξεπεράσω πολύ δύσκολες στιγμές.
Όταν με ρωτάνε τι κάνω σκυμένη πάνω από το πλεκτό μου, " ΗΡΕΜΩ" τους λέω και αλλάζω σειρά.
Δημοσίευση σχολίου