χθες τους είδα
και τους δύο...
τους άντρες που είναι δίπλα μου...
να έχουν λυγίσει...
δύσκολο για τον εγωισμό του φύλου τους
αλλά το έδειξαν... σε μένα
τους είδα...
βάρυνα περισσότερο...
πως θα δυναμώσω να τους δώσω το χέρι...
φοβάμαι...
και τους δύο...
τους άντρες που είναι δίπλα μου...
να έχουν λυγίσει...
δύσκολο για τον εγωισμό του φύλου τους
αλλά το έδειξαν... σε μένα
τους είδα...
βάρυνα περισσότερο...
πως θα δυναμώσω να τους δώσω το χέρι...
φοβάμαι...
10 σχόλια:
Ίσως μια αληθινή αγκαλιά να εξομαλύνει κάπως το βάρος.
Όταν τους δώσεις το χέρι θα δυναμώσεις :-)
oλοι εχουμε στιγμες που λυγιζουμε..ολοι το ξεπερναμε και οι αντρες σου ειμαι σιγουρη εχουν πολυ δυναμη μεσα τους..συν τη δικη σου αγκαλια..
σ εχω προσκαλεσει σε ενα μπλογκοπαιχνιδο..ελα να δεις..
Ki omws oso katw ki an eimaste pisteyw pws emeis oi gynaikes briskoyme dynamh gi aytoys, ap' th fysh maw! To o,ti ksespa se mas meta einai to zori.. Koyragio , kalh moy
Sorry gia ta greeklish, kleidwse to rimadopliktrologio ! Gmt
μη φοβάσαι... όταν υπάρχει ανάγκη, ο άνθρωπος θηρίο γίνεται και δύναμη παίρνει από βάθη που ούτε και ο ίδιος ξέρει ότι έχει...
σου εύχομαι δύναμη και φως!
sigmataf!
ήδη η αγκαλιά έκανε το "θαύμα" της, όσον αφορά τον σύντροφο μου...
Με τον αδερφό μου πιό δύσκολα, γιατί είναι πολύ μεγαλύτερο το "φορτίο" του...
ευχαριστώ!
Στέφανε!
δύναμη παίρνω... αλλά κάποιες φορές, λυγίζω και γω...
:)))
Φεγγαροαγκαλιασμένη!
Ήδη καλύτερη η κατάσταση...
μπαίνω και γω στην "πυραμίδα" του μπλογκοπαίχνιδου;;;
:)))
Ρενάτα!
Αυτή η φύση με τη δύναμη που μας δίνει!!!! Ανεξάντλητα τελικά τα αποθέματα... αλλά, βαρύ φορτίο!
φιλιά:)))
Αλεξάνδρα!
Αυτό που λες... θηρίο... το ζω τα 2 τελευταία χρόνια, λυγίζω ξανασηκώνομαι... παλεύω... αγωνίζομαι...
ευχαριστώ καλή μου!
:)
Τι να πω υφένια μου εγώ τώρα...
Στον αδελφό σου, το βάρος που κουβαλάει δεν μοιράζεται. Το ξέρω. Το έχουμε μιλήσει.
Να είσαι εκεί. Να κάνεις θόρυβο. Να μην νοιώσει ποτέ πως είναι μόνος.
Κι εσύ...να φοβάσαι. Και μέρα τη μέρα θα γίνεσαι πιο δυνατή. Άκου...
υφαντρούλα μου μόλις σε προσκάλεσα κι εγώ απ ότι βλέπω απ το σχόλιο της φεγγ σ αυτό το παιχνίδι
θα επανέρθω για τα του ποστ σου
φιλιά :)
Ναταλάκι!
κάνω τόσο ... θόρυβο...
παλεύω με νύχια και με δόντια, ξέρεις....
αλλά, με φοβίζει να τον βλέπω "χαμένο"... είναι κρίμα...
όχι ότι είναι αδερφός μου, αλλά είναι πολύ αξιόλογος άνθρωπος...
θα 'χεις ακούσεις...
φιλιά :)))
Αλκυόνη...
"πονηρούλα"...
ρίχνεις μπαλάκι αλλά δε μας λες...
το δικό μου άγχος είναι που θα το "στείλω" μετά...
ούτως ή άλλως "ρόμπα" έχω γίνει με τα ψυχοβγάλματα μου...
φιλιά :)))
Δημοσίευση σχολίου