16.2.07

λύγισαν...


χθες τους είδα
και τους δύο...

τους άντρες που είναι δίπλα μου...
να έχουν λυγίσει...

δύσκολο για τον εγωισμό του φύλου τους
αλλά το έδειξαν... σε μένα
τους είδα...

βάρυνα περισσότερο...

πως θα δυναμώσω να τους δώσω το χέρι...

φοβάμαι...

10 σχόλια:

Sigmataf είπε...

Ίσως μια αληθινή αγκαλιά να εξομαλύνει κάπως το βάρος.

stefanos είπε...

Όταν τους δώσεις το χέρι θα δυναμώσεις :-)

fish eye είπε...

oλοι εχουμε στιγμες που λυγιζουμε..ολοι το ξεπερναμε και οι αντρες σου ειμαι σιγουρη εχουν πολυ δυναμη μεσα τους..συν τη δικη σου αγκαλια..
σ εχω προσκαλεσει σε ενα μπλογκοπαιχνιδο..ελα να δεις..

Σταυρούλα είπε...

Ki omws oso katw ki an eimaste pisteyw pws emeis oi gynaikes briskoyme dynamh gi aytoys, ap' th fysh maw! To o,ti ksespa se mas meta einai to zori.. Koyragio , kalh moy

Σταυρούλα είπε...

Sorry gia ta greeklish, kleidwse to rimadopliktrologio ! Gmt

Alexandra είπε...

μη φοβάσαι... όταν υπάρχει ανάγκη, ο άνθρωπος θηρίο γίνεται και δύναμη παίρνει από βάθη που ούτε και ο ίδιος ξέρει ότι έχει...

σου εύχομαι δύναμη και φως!

kyriayf είπε...

sigmataf!
ήδη η αγκαλιά έκανε το "θαύμα" της, όσον αφορά τον σύντροφο μου...
Με τον αδερφό μου πιό δύσκολα, γιατί είναι πολύ μεγαλύτερο το "φορτίο" του...
ευχαριστώ!

Στέφανε!
δύναμη παίρνω... αλλά κάποιες φορές, λυγίζω και γω...
:)))

Φεγγαροαγκαλιασμένη!
Ήδη καλύτερη η κατάσταση...
μπαίνω και γω στην "πυραμίδα" του μπλογκοπαίχνιδου;;;
:)))

Ρενάτα!
Αυτή η φύση με τη δύναμη που μας δίνει!!!! Ανεξάντλητα τελικά τα αποθέματα... αλλά, βαρύ φορτίο!
φιλιά:)))

Αλεξάνδρα!
Αυτό που λες... θηρίο... το ζω τα 2 τελευταία χρόνια, λυγίζω ξανασηκώνομαι... παλεύω... αγωνίζομαι...
ευχαριστώ καλή μου!
:)

Ναταλία είπε...

Τι να πω υφένια μου εγώ τώρα...
Στον αδελφό σου, το βάρος που κουβαλάει δεν μοιράζεται. Το ξέρω. Το έχουμε μιλήσει.
Να είσαι εκεί. Να κάνεις θόρυβο. Να μην νοιώσει ποτέ πως είναι μόνος.
Κι εσύ...να φοβάσαι. Και μέρα τη μέρα θα γίνεσαι πιο δυνατή. Άκου...

Alkyoni είπε...

υφαντρούλα μου μόλις σε προσκάλεσα κι εγώ απ ότι βλέπω απ το σχόλιο της φεγγ σ αυτό το παιχνίδι
θα επανέρθω για τα του ποστ σου
φιλιά :)

kyriayf είπε...

Ναταλάκι!
κάνω τόσο ... θόρυβο...
παλεύω με νύχια και με δόντια, ξέρεις....
αλλά, με φοβίζει να τον βλέπω "χαμένο"... είναι κρίμα...
όχι ότι είναι αδερφός μου, αλλά είναι πολύ αξιόλογος άνθρωπος...
θα 'χεις ακούσεις...
φιλιά :)))

Αλκυόνη...
"πονηρούλα"...
ρίχνεις μπαλάκι αλλά δε μας λες...
το δικό μου άγχος είναι που θα το "στείλω" μετά...
ούτως ή άλλως "ρόμπα" έχω γίνει με τα ψυχοβγάλματα μου...
φιλιά :)))