μόνο 7;

νομίζω ότι είναι η δυσκολότερη πρόσκληση...
μόνο 7 ταινίες...

αλλά αφού με κάλεσαν η Αλκυόνη και η Αλεξάνδρα,
αν και δυσκολεύτηκα, επιλέγω...

Μητρόπολη του Φριτς Λανγκ, που με γοήτευσε για το αρχιτεκτονικό, εξπρεσιονιστικό σκηνικό της, τις χορογραφίες του πλήθους... τις δυνατές εικόνες.

Η Λεωφόρος της Δύσεως του Μπίλι Γουάιλντερ με τις υπέροχες ερμηνείες των Γκλόρια Σουάνσον, Γουίλιαμ Χόλντεν και τον εμβληματικό Έριχ φον Στροχάιμ - μια γροθιά στο μύθο του Χόλιγουντ. (εδώ δυσκολεύτηκα... αγάπησα πολλές από το κλασσικό Χόλιγουντ, όπως όλοι μας)

Ταξίδι στο Τόκυο του Γιασουτζίρο Όζου... απλά αριστούργημα... (για την αναφορά μου
στο μαγευτικό ιαπωνικό τρίο: Κουροσάβα- Μιζογκούτσι- Όζου).

Ο τρίτος άνθρωπος του Κάρολ Ρηντ... για τη διαρκή "παρουσία" του Όρσον Γουέλς, την ερμηνεία του Τζόζεφ Κότεν και την απαράμιλλη φωτογραφία στη σκηνή του τέλους... (είπα να μη βάλω τον "πολίτη Κέιν"- και είναι η μόνη που προβάλει τις άμεσες επιρροές της).

Ο Λόγος του Καρλ Ντράγιερ... με καθήλωσε και όταν την είδα, άρχισα να καταλαβαίνω... πολλά... (ήταν η αρχή της "μύησης" στην τέχνη, παράλληλα ίσως με τη δυναμική πρόκληση από τις "άγριες φράουλες" του Μπέργκμαν).

Ο νεκρός του Τζιμ Τζάρμους... όχι μόνο για τον Τζόνυ Ντεπ (!), αλλά σίγουρα "εικαστικά" και εννοιολογικά είναι ανώτερο από το "down by the law" .

Η γεύση του κερασιού του Αμπάς Κιαροστάμι, ώριμο έργο ενός μεγάλου δημιουργού... μιά περιήγηση σε χαραχτήρες... περιεκτικότητα πίσω από απλές εικόνες, περιρρέουσα μουσικότητα... (αν και, κατά την άποψη μου, το φινάλε στο "πέρα από τους ελαιώνες" του είναι αισθητικά ανώτερο)

Και λείπουν πολλές ακόμα...
έπρεπε να πούμε 70 ταινίες...

(το σκίτσο είναι του Κώστα Κουφογιώργου,
από την εφημερίδα "ζιζάνιο"
του
διεθνούς φεστιβάλ κινηματογράφου Ολυμπίας
για παιδιά και νέους
και δημοσιεύτηκε στο φύλλο της 06.12.02)