23.3.07

αδράνεια

Έχω αδρανήσει εντελώς. Σχεδόν απαθής, βλέπω το χρόνο, τη ζωή σε παράλληλη διαδρομή, μακρυά μου... Και εγώ εδώ... αδειανή, σε μέρες του κενού μου. Ούτε καν σε ένα λιμάνι, προστατευμένη να ξεκουραστώ... τίποτα. Νεκρή... χωρίς εσωτερική δύναμη ... ψυχικά ανέκφραστη... επίπεδη στο συναίσθημα, στη σκέψη.
Σα να μη με αφορά τίποτα πιά... Δεν έχω διάθεση για οποιαδήποτε πράξη, έλλειψη ενέργειας... ακίνητη ...σαν κρύο μάρμαρο , όγκος που πιθανόν να αφεθεί στη σμίλη του καλλιτέχνη ή να καταπατηθεί σε κάποιο σοκάκι ή να καλύψει τους τάφους των νεκρών...
Παρατημένη στην οποιαδήποτε "μοίρα"... χωρίς επιθυμία παρέμβασης... χωρίς λήψη απόφασης... χωρίς ξεκίνημα... χωρίς αγώνα και αγωνίες...
Δεν κάνω τίποτα... απολύτως. Τα χρειώδη για την επιβίωση... ένα ποτήρι νερό, μια μπουκιά φαϊ και δύσκολος ύπνος... Βουνό έχουν μαζευτεί γύρω οι υποχρεώσεις... Κάποιος να με βοηθήσει- κάποιος να με προσέξει....
Και "αυτός" παρατηρητής μου, από μακρυά... και όλο απαιτήσεις... τι θα μαγειρέψεις, πότε θα πλύνεις τα πιάτα, πότε η μπουγάδα- το σίδερο- το σκούπισμα- το ξεσκόνισμα. Δε μπορώ καλέ μου, δεν είμαι καλά... το βλέπεις, το νιώθεις, δεν είμαι πράμα, μη με υποβιβάζεις σε δουλικό... Εγώ πουθενά... μόνο το αποτέλεσμα των πράξεων μου, αυτό που διευκολύνει την καθημερινότητα σου...

Δε νιώθω ούτε καν τον "πνίξιμο"...
Μόνο που δε μπορώ να "ανασάνω"...

τελείωσα;
έκλεισε η πορεία μου;
δεν θα φτάσω ποτέ στη στροφή;

ούτε καν φόβος
απάθεια...
τίποτε...
κενό...
άδεια...

κουφάρι ξεχασμένο...
ήμουν άνθρωπος...
είμαι... τι;

23 σχόλια:

H.Constantinos είπε...

Μήπως χρειάζεται κάποια αλλαγή;
Μήπως, κάποια "στροφή", και μάλιστα με τις μπάντες και τέρμα γκάζι;
Η αδρεναλίνη είναι αναζωογονητική...

Ανώνυμος είπε...

μερικές φορές η αδράνεια είναι θεραπευτική.

το κενό, το άσπρο, η ακινησία, ο ύπνος...

μερικές φορές το ίδιο μας το σώμα, το είναι μας οδηγεί εκεί.

άστο, μην το κρίνεις και δέξου το. προφανώς έχεις κουραστεί πολύ.

χαμόγελα φωτεινά!

Σταυρούλα είπε...

Νιώθεις πως έπιασες πάτο? Ή ακόμα? Τι να σου πω, το 'χω νιώσει. Δεν υπάρχουν συνταγές. Μέσα σου πρεπει να 'βρεις τη δύναμη να τ' αλλάξεις αυτό!

kyriayf είπε...

H. constantinos!
στη στροφή με γκάζια... χρειάζομαι...
αδρανώ όμως και να ορμήξω...
;)

Αλεξάνδρα!
λες;
είμαι πολύ "κουρασμένη" σίγουρα!
φιλιά :)

Ρενάτα!
Ούτε εγώ ξέρω..
γιαυτό το κραύγασα προς τα έξω...
μήπως το "αντιμετωπίσω"...
φιλιά!!!

Μαρω_Κ είπε...

Kαλησπέρα.
Η ησυχία της φύσης πριν από την μεγάλη καταιγίδα.
Η ηρεμία του πεδίου της μάχης πριν από την μεγάλη αντεπίθεση.
Λες;;
Να κρύβεται ο πολεμιστής μέσα σου και να περιμένει το σύνθημα.
Μείνε και αφουγκράσου, κι ότι θελήσεις φώναξε.
Θα σε ακούσουμε.

dodo είπε...

Μιά καμπή είναι- οδυνηρή, ναι. Αλλά θα περάσει. Στο βάθος, το ξέρεις και η ίδια ότι θα περάσει!

Alkyoni είπε...

σου ανέβασα κι άλλο τραγουδάκι
:)
Την τρελή του φεγγαριού
αγαπώ σε

kyriayf είπε...

Μάρω μου!
ο στρατηγός προετοιμάζει τη μάχη...
εγώ, εδώ... στο απόλυτο μηδέν...
τη Δευτέρα 26.3 έπρεπε να είμαι Αθήνα... τηλ/να με την ξαδέρφη μου- δικηγόρο, να αναβληθεί η δίκη...συναίνεσαν οι αντίδικοι.... ο.κ.!
χάαααλια μου!!!!
ξέρω όμως....
και σε
φιλώ πολύ- πολύ...
:)))

dodos...
να μην κρατήσει πολύ...
ευχαριστώ
:)))

Alkyoni!
ευχαριστώ πολύ- πολύ...
Χατζιδάκις... λατρεία...

και εγώ αγαπώ σε...
είσαι "αδερφούλα"...
και σε... περιμένω... εδώ, να βολτάρουμε και αλλού ;)

kiki είπε...

Αν αυτά που λες σου συμβαίνουν σχεδόν μόνιμα τελευταία, μια καταθλιψούλα σου χτυπάει την πόρτα. Μην την αφήσεις να μπει. Ασχολήσου με πράγματα που σου αρέσουν, κάνε βόλτες, σκέψου μόνη σου και μίλα σε όποιον/α θεωρείς φίλο/η. Άκουσέ με...

allmylife είπε...

δεν θα καταλάβει ποτέ.
όπως κανείς που δεν πέρασε από εκεί που είσαι...
αλλά , ξέρεις είναι τόσο δύσκολο να "βγεις"...
ξέρεις.
σε κάθε βήμα,
άγνωστα όλα.και η αρχή τέλος.
ταχύτητατα.
"μαζί".

fish eye είπε...

παρ τα απο την αρχη..ενα ενα και ξαναθυμησου τι σου γλυκαινει τις στιγμες..με το πιο απλο θα ξεκινησεις..και καθε μερα θα προσθετεις..σιγα σιγα..θα δεις πως θα βγεις..δε θα το πιστευεις..φιλια..

αλκιμήδη είπε...

Μα ακριβώς όπως αισθάνομαι,
ακριβώς!
κατάθλιψη το λένε
αλλά και που του βρήκαμε όνομα τι έγινε;
και ναι, με τη πράξη ίσως και να βγεις
αλλά έλα που δε θέλεις...

σου ζητά η κατάθλιψη εκεί να μείνεις για λίγο ακόμη
να υποφέρεις για λίγο ακόμη
μέχρι να πληρώσεις το τίμημα που τα μέσα σου έχουν βάλει
κι όταν εκτίσεις τη ποινή
όταν μέσα μας νιώσουμε ότι αρκετά τιμωρηθήκαμε
ως δια μαγείας κλείνει ο κύκλος
Και μετά;
Είμαστε καλά για λίγο και μολις νιώσει το μέσα μας ότι παραείμαστε καλά
πηραμε όση καλοσύνη αξίζουμε
άντε πάλι από την αρχή
νέος κύκλος
νέα τιμωρία

Τέλος δεν έχει, δυστυχώς
Συγνώμη δε μπορώ να σου στείλω θετικές σκέψεις και μυνήματα
Τουλάχιστον περιγράφω αυτά που νοιώθεις;
Τουλάχιστον νοιώθεις ότι τουλάχιστον άλλος ένας άνθρωπος καταλαβαίνει;
Φιλώ σε

kyriayf είπε...

oneiromageiremata!
δεν είναι ..."ούλα"... Είναι κατάθλιψη, που κάνει τους κύκλους της και -κατά καιρούς- με "πονάει" πολύ... όπως ο τωρινός κύκλος...
Θέλει υπομονή και αγώνα...
Ευχαριστώ!!!
:)

allmylife!
σίγουρα... όποιος δεν έχει περάσει αυτόν τον "πόνο", αυτόν τον "αγώνα" δεν μπορεί να καταλάβει...
και η "απαίτηση" μου για φροντίδα, είναι ίσως παραπάνω από τις δυνάμεις του...
φιλώ σε!!!

φεγγαροαγκαλιασμένη!
είναι πολύ σημαντική η συμβουλή σου... μέσα από το πέπλο, μικρές- μικρές οπές... μέχρι να διαλυθεί...
θα προσπαθήσω...
φιλιά!!!

Αλκιμήδη!
είναι φαύλος κύκλος... το ξέρεις...
Κάποιες φορές λέω ότι θέλω -επιμένω- πεισμώνω για να βγώ και παλεύω, αγωνίζομαι...
Άλλες, δεν έχω διάθεση να το σκεφτώ καν...
Δε χρειάζεται να στείλεις θετικές σκέψεις... αυτή η αίσθηση ότι δεν είμαι μόνη είναι σημαντική, χεράκι βοήθειας...
και σε νιώθω...
φιλώ σε καλή μου!!!

kira είπε...

Η αλήθεια είναι ότι νιώθω μια τεράστια αμηχανία όταν κάποιο δικό μου, κοντινό μου πρόσωπο βρίσκεται σε μια τέτοια κατάσταση σαν κι αυτή που περιγράφεις...
Δεν ξέρω τι να πω κι έχω την εντύπωση ότι δε βοηθάει τίποτε...
Σε σκέφτομαι κι εύχομαι να περάσει γρήγορα αυτή η αίσθηση της ματαιότητας των πάντων.
Φιλιά.

stefanos είπε...

έλα βρε, τι θα κάνουμε με 'σένα;
άντε, σήκω :-)

kyriayf είπε...

kira!
και εγώ εύχομαι να περάσει γρήγορα...
"πονάει"... όσο και αν εκφράζεται με απάθεια...
ευχαριστώ πολύ...
φιλώ σε!!!

Στέφανε!
μη φάω και ξύλο!!! ή μήπως μου χρειάζεται "βρεγμένη σανίδα";
;)

H.Constantinos είπε...

Τί θα γίνει με αυτή την αδράνεια;;; Θα τελειώσει;; Αντε!!

Βάζουμε το κλειδί στη μίζα, γυρνάμε, ακούμε το μοτέρ να γουργουρίζει απολαυστικά, τραβάμε 2-3 ξερές γκαζιές, 1η, 2α, 3η, και παίρνουμε τη στροφή με τις μπάντες!

Αντε!!

allmylife είπε...

σήμερα - συνομιληκούλα;;;;

kyriayf είπε...

h. constantinos!

έχω φτάσει μέχρι το "αυτοκίνητο"... λίγο ακόμα και θα γυρίσω τη μίζα...

ευχαριστώ...

allmylife!

λίγο καλύτερα!!!

φιλώ σε!

H.Constantinos είπε...

Ετσι μπράβο, να γυρίσεις τη "μίζα"!
Και ξεκίνα αμέσως, δεν χρειάζεται ζέσταμα!!

Α, και μιά και τόφερε η κουβέντα, ακολουθούν σύντομα διαφημιστικά μηνύματα, μείνετε συντονισμένοι.
Autolexicon! Ανοίξαμε και σας περιμένουμε!

kyriayf είπε...

h. constantinos

περάσαμε και σας ευχηθήκαμε...

;)

Socrates είπε...

Καλή μου υφάντρα, σου εύχομαι ένας ξαφνικός έρωτας να εισβάλει στην ψυχή και την ζωή σου, και να σαρώσει, να σκορπίσει κενά, κατάθλιψη κι'αδράνεια!

kyriayf είπε...

socrates!!!
τι όμορφη ευχή... ευχαριστώ...

ε! άνοιξη είναι...

:)))