7.2.07

ημερολόγια-τετράδια...


Ήταν 31 του Γενάρη το 2000. Ένα ηλιόλουστο χειμωνιάτικο πρωινό. Μάζεψα όλες μου τις δυνάμεις, δεν φόρεσα τα μαύρα μου ρούχα και πήγα στο ιατρείο της Ρ. Είχα περάσει 3 εφιαλτικούς μήνες, είχα κοντέψει να "περάσω" απέναντι... Διάγνωση: Βαριά κατάθλιψη. Επείγουσα ανάγκη θεραπείας. Ήταν τόσο γλυκιά η Ρ. Με τα φάρμακα και το λόγο της άρχισαν να ανοίγουν τα πέπλα, να φεύγει σιγά- σιγά το σκοτάδι. Η συμβουλή της ήταν, κράτα ημερολόγιο- γράφε αυτά που αρχίζεις να βλέπεις... γράφε τα ημερολόγια θεραπείας σου. Και έγραψα- έγραψα πολύ... τετράδια γέμισα -για τις αντιδράσεις μου στα φάρμακα, την καθημερινότητα μου, αυτά που με βασάνιζαν... Τετράδια φυλαγμένα στο συρτάρι, που δεν ξαναδιάβασα. Χείμαρρος λέξεων- ασυνάρτητη γραφή- παραλήρημα. Τώρα όμως, τα έβγαλα από την κρύπτη και θα τα ξαναδώ. Κάποιο μάθημα θα μου δώσουν. Η άλλη σημαντική συμβουλή της ήταν να προσπαθήσω να τηρώ ένα στοιχειώδες ημερήσιο πρόγραμμα, να οργανώνεται σταδιακά η καθημερινότητα μου. Εκεί ενέταξα το "τετράδιο ποίησης". Δηλαδή κάθε μέρα αντέγραφα ποίηση. Κοντά μήνα μου πήρε να αντιγράψω την "Ερημη Χώρα" του T.S. Eliot στη μετάφραση του Σεφέρη... Αυτό το τετραδιάκι σκέφτομαι να το συνεχίσω... Μάλλον με τον αγαπημένο μου Eliot θα ασχοληθώ πάλι... Η ποίηση- τα βιβλία- συμβουλάτορες και δεκανίκια...

"Στη γλώσσα της ποίησης σημασία έχει όχι μόνο αυτό που βλέπεις (διαβάζεις) γραμμένο αλλά και το άλλο που δεν βλέπεις γραμμένο. Αυτό που κάποτε ακούγεται σα δεύτερος ήχος στα ενδιάμεσα των συλλαβών και των λέξεων- δεν είναι η σιωπή, μη βιάζεσαι - είναι ο ήχος που αφήνουν οι λέξεις όταν οι συλλαβές και οι λέξεις τρίβονται- τα κόκαλα τους τρίβονται- η μιά με την άλλη. Καμιά φορά ακούς λέξεις ολάκερες πίσω από το πρώτο ηχητικό (ή εννοιολογικό) επίπεδο, που συμπληρώνουν ή αντιμάχονται τις πρώτες. Καμιά φορά- σπάνια- πίσω από ένα ποίημα ή στα ενδιάμεσα του ακούς καθαρά κάτι σαν ένα δεύτερο ποίημα- η αίσθηση είναι παράξενη, ταράζεσαι τότε. Κι αυτό φυσικά δεν είναι ο αντίλαλος του πρώτου ποιήματος. Είναι ένα άλλο ποίημα, με μια δική του συναρμογή συλλαβών και λέξεων, διαφορετικό από το πρώτο."

Τάκης Σινόπουλος
Νυχτολόγιο

Νομίζω ότι όταν αντιγράφω την ποίηση- "βλέπω" το άλλο ποίημα, το κρυμμένο...


10 σχόλια:

Μαρω_Κ είπε...

Ax αυτή η ποίηση!
Που θα είμασταν χωρίς την συνδρομή της.
Παρεμπιπτόντως κι εγώ σε μέρες και νύχτες κατάθλιψης έγραφα ασταμάτητα.
Οταν τα έδωσα στην καλύτερη μου φίλη να τα διαβάσει, τρόμαξε και μου είπε ότι δεν το φανταζόταν ποτέ.
Οπως σου είπα, μη μασάς.
Τους Λαιστρυγόνες και τους Κύκλωπες μην του φοβάσαι.

stefanos είπε...

Κρυμένη η ποίηση μέσα μας

Unknown είπε...

Μπορεί και να "βλέπεις" τη φωλιά πάνω στο δένδρο.
Διστακτικά και με τρόπο αντιγράφω μια κουβέντα από κάποια που δεν πολυσυμπαθείς, αλλά... :Ο)

"Πριν πολλά χρόνια μαθητές σχολείου με ρώτησαν ποιά είναι η αφορμή για ένα ποίημα, πώς τη διακρίνουμε, πως την υποδεχόμαστε.
Με υπακοή στη φαντασίωση, απάντησα. Και για να περιορίσω κάπως την αοριστία, έφερα τούτο το παράδειγμα.
Περπατώ, όπως όλοι μας, σε μιάν έρημο απόλυτη. Εάν μου φανεί ότι άκουσα κελαηδισμό πουλιού, ας μου λέει η λογική ότι παραφέρομαι, εγώ, νοιώθω υποχρεωμένη να ετοιμάσω σ’ αυτό το πουλί ένα δέντρο".

Κική Δημουλά

allmylife είπε...

ναι το βλέπεις το άλλο το κρυμμένο...
σε διαβεβαιώ.


και να σου πω πως ο κ. Σινόπουλος
ήταν αγαπημένος οικογενειακός φίλος είναι περιττό πιά ε;

άσε την έρημη χώρα...

"έτσι τελειώνει ο κόσμος
όχι μ'ένα βρόντο...."

kyriayf είπε...

Maro!
ποίηση- γράψιμο: στήριγμα - δύναμη! Προσπαθώ να μη φοβάμαι, τον εχθρό τον έχω μέσα μου... στο κεφάλι μου!
:)

Στέφανε!
Η ποίηση είναι παντού...
:)))

Simon!
Σε τρόμαξα με τη Δημουλά;... Είναι ποιήτρια μεν αλλά, κατά τη γνώμη, όχι στο μέγεθος που της έχουν προσδώσει...
και αυτό που μετάφερες μ' αρέσει!!
:)))

Allmylife!
πάλι θα με αφήσεις άφωνη; Άρα ο κος Σινόπουλος θα σας έχει μιλήσει για την Αγουλινίτσα και τα 3 ποτάμια...
Και το δεύτερο ποίημα υπάρχει...
Και πάω σε άλλες χώρες... θα αφήσω την έρημη...
:)))

Alkyoni είπε...

μόλις που ήρθα να σ αφήσω σχόλιο...πέρασε απ έξω ένα αυτοκίνητο
τέρμα η μουσική
ακουγόταν ο Άμλετ της σελήνης..
"έτσι θα τελειώσει ο κόσμος
όχι μ ένα κρότο μα μ ένα λυγμό"... συμπλρώνοντας την όλημαςηζωή
δυό μολυβια δίπλα μου τώρα μου θύμισαν κάποιο σχόλιο για ένα πράσινο μολύβι.. δικό σου ήταν;;
σε φιλώ
:)

Stavros Katsaris είπε...

Όλα όσα δεν μπορώ να εξηγήσω υπάρχει η ποίηση!
Σ.Η.Κ

Καλησπέρα!

kyriayf είπε...

Αλκυόνη!
μαλακό πράσινο μολύβι 2Β... να ρέουν οι λέξεις στο χαρτί... από παιδί έτσι ήθελα... καλά θυμάσαι...
... με έναν ενήλικα λυγμό...
:)

Σταύρο!
η ποίηση κλείνει τα "κενά" πάντα..
:)

dodo είπε...

"Η ποίηση- τα βιβλία- συμβουλάτορες και δεκανίκια..."

Και λιμάνι σε φουρτούνα.

kyriayf είπε...

Dodo...
το "εικαστικό" συμπλήρωμα!
λιμανάκι απάνεμο... ακριβώς!
καλημέρα..