26.1.07

Τρέχοντας...



μία από τις περίεργες μέρες!!!

κατά τις 7:30 που ξύπνησα, βγήκα στο μπαλκόνι!
πάντα το κάνω... είναι που επιθυμώ να ξεκινάει η μέρα
με τις πρώτες αχτίνες του ήλιου...
να δυναμώνω, σαν πρωινή προσευχή.

Είδα την ομίχλη, μάλλον θα 'ρχόταν βροχή...
νερά πολλά, να μας ξεπλύνουν...
αλλά και η πραγματικότητα,
οι υδρορροές;;;

Γρήγορα τη σκούπα,
πολλά φύλλα από τις γλάστρες είχαν πέσει,
(σαν στρώμα σε φθινοπωρινό δάσος...
αλλά στη βεράντα του ρετιρέ...)

Σκούπισα λοιπόν τα πεσμένα φύλλα,
και τα ΄βαλα στον κάδο,
που τάχα κάνω φυλλόχωμα...

Μετά, σε πανικό,
να βάλω τα χαρτιά στην επαγγελματική τσάντα...
ο μικρός "εφιάλτης" της πολεοδομίας....
(περαστικά μου, πως καθάρισα ακόμα δεν κατάλαβα)

.....

πίσω σπίτι, όχι στο γραφειάκι,
αλλά στην κουζίνα...
(για σας της πρωτευούσης, φαντάζει αστείο...
αλλά εδώ έχουμε "μεσημέρι"...)

και είχα πρόγραμμα,στο σημερινό μας γεύμα,
να "μετρήσω" ένα φαγάκι,
για την επόμενη κουζινο- ιστορία...
(τα 'χω μάθει με το "μάτι"... και το "χέρι",
από τη γιαγιούλα, που με μεγάλωσε
και έφερε "ζεστασιά" στο πατρικό μου)...

λοιπόν, τσιγάριζα το κρεατάκι...
(αν και Παρασκευή, μη γελάτε καλέ...
οι παλιές λέγανε: Τετάρτη και Παρασκευή,
κάνουμε όσπριο ή λαδερό...
πρόγραμμα, από τα χρόνια του Βυζαντίου...
σκοταδισμός και νηστείες...)

και πως έγινε, τώρα!!!
το κρεατάκι νερά δεν είχε...
το 'χα σκουπίσει καλά με το χαρτί κουζίνας...

άρχισαν να "πετάνε" τα λάδια, τα καυτά...
σαν και κείνα που 'ριχναν
από τις άκρες των μπαλκονιών
στους πειρατές, κατά το μεσαίωνα...

και με πέτυχαν!!!!
ζντουβ!!!
στο δεξί το μάτι,
το πάνω χείλι,
και την αριστερή παλάμη...

τραυματίας ούσα,
άνοιξα τον υπολογιστή...

να γελάσετε
με τα "θαύματα" μου...

το φαγάκι παραλλάχτηκε...
δεν έχω κουράγιο να το ολοκληρώσω...
ας φάμε αρνάκι με κόκκινη σαλτσούλα!!!

(και στα μέηλ θα απαντήσω το βραδάκι,
τώρα είδα τα "καμπανάκια")

αλλά υψώνω το λάβαρο...

μακριά από τα λάδια του τηγανιού...

πονάει, βρε!!!

(ευτυχώς είχα την κατάλληλη αλοιφή)




10 σχόλια:

Σταυρούλα είπε...

Πρόσεχεε! Αυτά τα οικιακά ατυχήματα είναι μέσα στο πρόγραμμα! ;) Φιλιάά

kyriayf είπε...

Ρενάτα, είμαι και λίγο άτσαλη κάποιες φορές... ειδικά άμα βιάζομαι!
φιλιάα:)))

allmylife είπε...

πόσο καλά γραμμένο είναι αυτό!!!

πέρασα απ' όλα τα προηγούμενα - κανένα χάλι δεν είδα !
Θάρρος είδα, ευαισθησία, ομορφιά...

και την Μανίνα είδα
και την Πολυάννα
και δάκρυσα - ακόμη - ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ
και ξανά...

ναι, έχουμε πάρα πολλά να πούμε.
να ΣΕ προσέχεις!

kyriayf είπε...

allmylife, δεν στα "χάρισα" για να δακρύσεις... να γελάσει το χειλάκι σου... στο φάσμα της νοσταλγικής διάθεσης... σαν στο "βραχονήσι"...
και τι καλογραμμένο καλή μου; προχειροκουβέντες... έτσι!
τις κουζινο-ιστορίες μου θέλω να δεις!...
να είσαι καλά! και τις... βιιιταμίνεεες σου γρήγορα!!!
:)

Alkyoni είπε...

και να που τώρα να προσπαθώ να σε φανταστώ αυτή την "περίεργη μέρα"
:)
φιλιά

kyriayf είπε...

alkyonι καλημέρα!
είδες που, λόγω "εικόνας" προσπαθούμε να φανταστούμε κάποιους στην καθημερινότητα τους...
χτές σκεφτόμουν, όταν πάρω φωτ. μηχανή, (η παλιά τα'χει φτύσει από καιρό)να σας στείλω φωτό από την κουζίνα...
φιλιά :)

stefanos είπε...

λοιπόν, να το κάνουμε όλοι μαζί μάκια να περάσει.
και να βγούμε το πρωί να προσευχηθούμε μην αφήσει σημάδι.

Η στεναχώρια μου να σε γειάνει καλή μου.

kyriayf είπε...

Στέφανε, και μόνο η λέξη "μάκια" θεραπεύει πολλές πληγές...
και να μπορούσαμε να ευτυχήσουμε, για "προσευχή" στο βουνό... την ώρα της ανατολής (παιδίσκη στην κατασκήνωση, το 'ζησα και δεν το ξεχνάω, ποτέ!)
αλλά μη μου στεναχωριέσαι...
ο "πόνος" αλλού είναι...
και τα σημάδια στο κορμί είναι μνήμες...
πολλές νύχτες τα μέτρησα και "ευτυχούσα"...
τα σημάδια στην ψυχή είναι τα δύσκολα...
φιλιά :)

Gwgw είπε...

Υπέροχα γραμμένο. Μ'έκανες να γελάσω. Ελπίζω να νιώθεις ήδη καλύτερα. Περαστικούλια!

kyriayf είπε...

γωγούλα, πέρα από ένα σημάδι στο πάνω χείλος, προς το παρόν, όλα καλά... φλκ:)))